Van de quarantaine’
‘Mijn zoon zegt dat ik vriendelijker boos moet zijn’ of op onze via www.standaard.be
Het televisienieuws van 19 uur zetten we niet meer op.’
MARKE I ‘Ik leef in het nu, van dag tot dag.’ Frauke Cosaert (44) en haar man hebben drie kinderen: twee zonen van 19 en 16 en een dochter van 17 jaar. Dochter Marie heeft autisme en een mentale beperking. ‘Normaal verblijft ze tijdens de week in een leefgroep,’ vertelt Frauke, ‘maar door de maatregelen houden we haar fulltime thuis. We zijn daar blij om, want we zouden haar te hard missen. Toch is het heftig.’
Marie heeft structuur nodig en die is niet altijd mogelijk. ‘Krijgt ze stress, dan wordt ze prikkelbaar en functioneert ze op het niveau van een peuter van anderhalf ’, vertelt Frauke. ‘Momenteel heeft ze zelfs koortsblaasjes: de situatie vraagt veel van haar, zowel fysiek als mentaal.’
Dat geldt ook voor de rest van het gezin. ‘Ze wil alles samen doen en wervelt van de ene activiteit naar de andere. Soms is ze een tornado die hier door het huis raast. Ondertussen moeten mijn man en ik ook nog telewerken. Ik denk niet na of het lukt, want het móét lukken. Telkens als er een verlenging van de maatregelen aangekondigd wordt, voel ik blinde paniek. Dan moet iedereen even uit mijn buurt blijven.’
De strijd te veel
Ze wórden geleefd, ervaren Frauke en haar man hun leven momenteel. ‘Om acht uur ’s avonds, als Marie in bed ligt, voelen we ons helemaal leeggelopen, als een ballon. We schermen ons bewust af van mensen die roepen “Heerlijk, geniet van de kinderen!” en “Grijp je kans om te sporten!”. Wij moeten helemaal niets, het is al pittig genoeg. In die zin ben ik ook bang voor het moment waarop Marie opnieuw naar de leefgroep zal gaan: we leven nu op adrenaline, ik hoop dat we niet crashen als die wegvalt.’
De twee tienerzonen zitten vooral op hun kamer. ‘We laten ze redelijk los en vertrouwen erop dat ze doen wat ze moeten doen. Ik ga nu niet de strijd met hen aan over het feit dat ze te veel gamen, dat is de battle te veel.’
Frauke hoopt dat er na de paasvakantie op z’n minst ondersteuning komt. ‘Stel dat we iemand toegewezen krijgen die het een paar keer per week even van ons overneemt … Iemand die een uurtje met Marie gaat wandelen. Of online spelletjes met haar speelt. Het hoeft niet veel te zijn, maar een paar lichtpuntjes per week zouden al een wereld van verschil maken.’ (vsa)
Schrijf u in op de dagelijkse corona-nieuwsbrief via www.standaard.be/ coronanieuwsbrief