‘Ouders krijgen hun thuiswerk niet meer gedaan’
Katya Vandenbroucke (43) uit Schelle is klinisch psychologe en psychotherapeute voor kinderen en jongeren.
‘Ik krijg verrassend veel cliënten die in hun oude probleem hervallen. Een meisje stuurde me een brief omdat ze thuis in een nieuwe gezinssituatie was beland met alle spanningen van dien, en advies wilde over haar weekplanning. Een autistische jongen klaagde dat hij zich verveelt en nood heeft aan structuur. Dat hoor ik dikwijls, en het heeft deels te maken met hoe de leerkrachten te werk gaan. Ik hoor vaak dat zij hun leerlingen heel weinig bellen. Er zijn kinderen die op maandag een pakket krijgen dat op vrijdag af moet zijn. Of ze hebben les om 11 uur, dan weer om 15 uur, of zelfs ’s avonds. Wie niet heel slim en flexibel is, flipt dan. Ze krijgen een pdfbestand gemaild en zitten dan te sukkelen om dat naar een Worddocument over te zetten, omdat ze die tool niet kennen en hun ouders er niet zijn. Ik weet niet hoe de kinderen dat moeten doen nu ze nieuwe leerstof krijgen thuis. Veel leerkrachten zijn zozeer uit hun vaste structuur gehaald dat ze door het bos de bomen niet meer zien. En ouders die hun kinderen moeten opvangen, krijgen hun thuiswerk niet meer gedaan. Dat leidt tot spanningen, zeker voor wie al zwakker was.’
uit Gent is paterdominicaan. Hij woont in een kleine religieuze gemeenschap.
‘We krijgen nu meermaals per dag cijfers te zien. Statistieken die ons vertellen hoeveel mensen ziek, overleden of genezen zijn. Ze zijn belangrijk, omdat we dan kunnen begrijpen waarom allerlei maatregelen genomen worden. Maar op die manier wordt de dood ook gekwantificeerd. Daarbij verdwijnt onbedoeld de kwaliteit van een leven op de achtergrond, terwijl een mens een geschiedenis is. Iedereen is anders. De voorbije weken heb ik vier medebroeders begraven. Heel uiteenlopende mensen: een missionaris, een pastoor die veel met de jeugd werkte, een kunstenaar die in Japan woonde en een filosoof. Het was vreemd. Meestal komen er mensen van overal om afscheid te nemen, en elkaar te zien. Nu niet. Gelukkig wel een aantal medebroeders van het klooster. Ik heb geprobeerd om telkens een verzorgde preek uit te spreken, wat ik zelfs zou doen als er maar één persoon in de kerk zit. Maar ik miste de lichamelijke nabijheid. Nu is dat natuurlijk moeilijk te realiseren, wat uiterst pijnlijk is. Fysiek geen afscheid kunnen nemen aan het sterfbed en bij de uitvaart, maakt het overlijden nog tragischer.’
Bernard de Cock (70)
Dominiek Goossens (34)
een landbouwbedrijf.
uit Malderen heeft
‘De mensen hebben de voorbije twee weken laten zien dat ze asperges willen kopen. Naar Pasen toe werd de vraag erg groot en hadden we een bijzonder goede thuisverkoop. Omdat het aanbod toen nog klein was, lagen de prijzen ook in de winkels erg hoog. Nu zijn de prijzen weer gewoon, omdat vraag en aanbod dichter bij elkaar liggen. Opvallend: mensen kopen steeds vaker geschilde asperges. Dat bevestigt dat ze die nu zelf vaker klaarmaken, omdat ze ze niet meer op restaurant kunnen eten. Daarmee is het seizoen ondanks alles goed begonnen. Verschillende mensen uit de buurt, zoals studenten en horecapersoneel, komen tijdelijk werken. Nu is het uitkijken naar het weer. Als het plots heel warm zou worden, zou de oogst te snel toenemen. Een fris weekend is dus niet slecht, dan kunnen de stekers eens op tijd naar huis. En straks wordt het weer warmer, maar zo te zien niet heet.’