Vetzakkerij om van te smøllen
Verveling, het is een dingetje tegenwoordig. Sinds ons land in een soort van lockdown ging, ligt iedereen – wie kinderen heeft, ziek is of doodging even buiten beschouwing gelaten – wakker van alle onverwacht vrijgekomen tijd. Intussen kan het geluk van puzzelfabrikanten en zweetbandontwerpers niet op.
Wie zich eveneens de vernieling in verveelt, maar dan iets destructiever dan met wat gepuzzel en gejog, zijn de vier mannen die nog voor ze dertig werden dertigduizend Noorse kronen op hun rekening hadden staan. Wij rekenden dat, in onze onverwacht vrijgekomen tijd, uit het hoofd voor u om tot meer dan tweeenhalf miljoen euro. ‘Dan wordt het lastig om nieuwe uitdagingen te vinden’, zegt Adam, een van de smeerlappen uit de Noorse serie Exit.
‘Ze kunnen toch nog altijd met dwergen gooien?’ denkt u wanneer u The
Wolf of Wall Street zag. Als u dat tafereel aanschouwde met een bevreemdende mengeling van afschuw en een nauwelijks te beheersen lach, moet u toegeven dat u niet vies bent van de beste lach der lachen: de misplaatste. In dat geval is er nu voor u de achtdelige serie Exit.
Vele malen misplaatster, schrijnender, maar ook grappiger dan DiCaprio en zijn Capriolen. Het thema is gelijkaardig: een groep jonge, getrouwde mannen verdient zo waanzinnig veel geld dat sociopathie en ongezien narcisme onvermijdelijk worden en enkel nog grote hoeveelheden cocaïne, hoeren en leugens soelaas bieden. Duizenden lijntjes en duizenden kutjes, in plaats van duizenden puzzelstukjes.
Regisseur Øystein Karlsen, die u kunt kennen als medeschrijver van de eveneens fenomenale reeks Dag, praatte enkele jaren geleden met vier mannen uit de hoogste regionen van Oslo’s financiële wereld. Die deden tijdens de ongetwijfeld gezellige interviewdiners hun tot de verbeelding sprekende realiteit uit de doeken. An sich is die eenvoudig: net zoals alles wat ze bezitten, is ook de medemens een product dat te kopen en verkopen valt, en is ‘alles hebben’ synoniem met ‘alles kapot willen maken’.
Een uiterst apathische levensvisie, koelbloedig weergegeven door de ogen van Adam (Simon J. Berger, die u kent uit de minimoordserie Modus), Jeppe (Jon Øigarden), Henrik (Tobias Santelmann, The last kingdom) en William (Pål Sverre Hagen, Valkyrien). De enige vrouwelijke hoofdrol is voor Hermine, de vrouw van Adam (Agnes Kittelsen, die in Dag gestalte gaf aan de psychotische secretaresse.)
De reeks is gemakkelijk weg te zetten als een verheerlijking van foute kerels en plat seksisme, ware het niet dat de cast en de dialogen geweldig zijn. Nooit eerder hoorde je een kreeftenverkoper zo lachwekkend de zelfdoding van zijn broer omschrijven. En dan zwijgen we nog over de spitsvondige filmische referenties. ‘Een biologische klok is als het horloge uit Pulp fiction: het zit in andermans aars dus het is mijn probleem niet.’ Exit. Te zien op VRT Nu ¨¨¨¨¨
Nooit hoorde je een kreeftenverkoper zo lachwekkend de zelfdoding van zijn broer beschrijven