De nauwe band met Rembrandt
Mijn Rembrandt
¨¨¨¨è Van: Oeke Hoogendijk
Met: Jan Six, de hertog van Buccleuch, Eric de Rothschild en Rembrandt
Te zien op Proximus Pickx, Universciné.be, Cinemabijjethuis.be en Dalton.be
Er zitten vier verhaallijnen in Mijn Rembrandt. Die hebben alle te maken met de betrokkenheid die mensen voelen bij een schilderij van de Hollandse meester.
De Nederlandse documentairemaakster Oeke Hoogendijk heeft die betrokkenheid zeker. Zoals ze haar camera sensueel traag over de verf laat gaan, dat is een filmi sche streling. Nog meer raffine
ment zit in de uitmuntende muziekkeuze: soms bedachtzaam harpgepingel, dan een jachtig vioolconcert. Of het stroef gekriep van een raamluik dat gesloten wordt. Esthetisch genot is nooit ver weg in deze documentaire.
Meestal geraakt Hoogendijk dicht in de buurt met haar camera. Zoals bij de Schotse hertog van Buccleuch, die een luxeprobleempje heeft. Hij roept er een conser
vator van het Rijkmuseum bij om Lezende oude vrouw naar een betere kasteelkamer te verhuizen. De zorg van de man verraadt een diepe passie.
Die is er minder bij de miljardair Thomas Kaplan. Daar geraakt Hoogendijk alleen maar bij voor een interview. De rest is footage van drukke vernissagebeelden, waar de verzamelaar zich laat fêteren. Hier had de documentaire wel mogen vertellen dat Kaplan zijn fortuin vergaarde met zilvermijnen in Bolivia en platinumginning in ZuidAfrika. Bij hem is Mijn Rembrandt vooral te vertalen als pure hebberigheid.
De andere verhaallijnen zijn dynamischer. Nieuwe ontwikkelingen zijn vakkundig opgebouwd en in het geheel verweven. Zo bijvoorbeeld de strijd tussen het Louvre en het Rijksmuseum om een dubbelportret te verwerven. Daarvoor recupereert Hoogendijk de beelden die ze draaide voor de documentaire Marten en Oopjen die eerder uitkwam en die ze nu nog iets nerveuzer monteerde.
Ronduit spannend zijn de verwikkelingen van kunsthandelaar Jan Six, die van een onbestemd schilderij wil aantonen dat het van Rembrandt is. De documentaire volgt de eerste taxaties, de analyses in het labo en de twijfels van Rembrandtkenner Ernest van de Wetering. Als die laatste omslaat en in vervoering is van ‘de verrukkelijke manchette’, capteert de documentaire de extase van de persoverrompeling. Om daarna uit te doven in een droevige anticlimax als Van de Wetering de jarenlange vriendschap opblaast. Omdat deze kwestie nog niet is beslecht, lijkt Mijn Rembrandt op een onvoltooide symfonie. Of is het een cliffhanger voor een volgende film?