PLEXI

Plexiglas moet gezond van ziek scheiden, moet beiderzijds druppels tegenhouden, moet ondertussen de mens aan de andere kant toonbaar en hoorbaar houden. Plexi is flexibel, maar toch, we verwachten er veel van.

Kuchschermen werden ze genoemd in een artikel over de ondertussen heersende plexischaarste. Alles wat maar transparant is, vliegt de deur uit, zei een plexiverkoper, uitermate transparant in het willen aanprijzen van zijn product. Na een rush op pleepapier en het hamsteren van pasta, de wedloop op plexi. Schuivende prioriteiten.

In ijltempo vertimmeren we de wereld met plexi. Het Muhka in Antwerpen kan de deuren weer openen, maar met plexi. Kunstenares AnneMie Van Kerckhoven kreeg de opdracht om een wand van plexiglas aan de museumbalie een ‘artistieke invulling’ te geven. Van de nood een kunst maken. Omgekeerd ware ook goed geweest, maar dat is voor later.

Wie weet wordt het, na de glasblaaskunst, een nieuwe discipline. Voor plexiglasblazers. Arte plexi. Fluxi.

Ooit hakte de kunstenaar in carraramarmer, schilderde hij op canvas, natte kalk of eikenhout. Nu zaagt, krast, schildert hij polymethylmethacrylaat. Van zo’n onttovering wordt, denk ik, alleen de chemicus opgewonden.

Maar wie weet, ik geef de artistieke invulling van Van Kerckhoven een kans. Want plexi is kunst

stof.