‘Eerste patiënten niet gevonden omdat er niet werd gezocht’

Er waren al eerder aanwijzingen dat het sarsCoV2virus in februari ongemerkt in ons land geweest moet zijn. Twee buitenlanders reisden die maand door ons land en bleken bij thuiskomst besmet te zijn. Waarom testte die maand niemand positief in België (op de ene persoon na die uit Wuhan werd gerepatrieerd en na een positieve test in quarantaine moest)? Hoogstwaarschijnlijk ligt de verklaring bij de teststrategie in het begin van de epidemie. In februari golden er strenge voorwaarden om een sarsCoV2test te krijgen: een plots begin van de typische covid19symptomen én recent contact met een bevestigd covid19geval en/of een recent verblijf in een regio waar het virus toen sterk rondging: China, ZuidKorea, Iran en de elf afgesloten NoordItaliaanse gemeenten. De coronainfectie bij de Belgische vrouw die was teruggekeerd van een zakenreis uit NoordFrankrijk (zie hiernaast) is alleen opgemerkt doordat het UZ Antwerpen haar tegen de richtlijnen van Sciensano in heeft getest. ‘De richtlijnen waren te streng in het begin’, zegt professor microbiologie Herman Goossens (UZ Antwerpen). Al vanaf het begin van de uitbraak pleit hij voor het veel ruimer testen. ‘Het verbaast me niet dat er vóór de krokusvakanties introducties van het virus zijn geweest in ons land. We hebben ze niet opgemerkt omdat er niet naar werd gezocht.’ ‘Patiënten met verkoudheids en griepsymptomen testen vanaf het begin, zoals de Duitsers het hebben gedaan, had de epidemie in ons land niet voorkomen. Maar we hadden dan toch met een minder sterke verspreiding gezeten. De situatie zou minder ernstig geworden zijn.’ ‘Achteraf koop je met dat inzicht weinig. Maar laat ons er vooral uit leren voor de toekomst. We moeten ons nú klaarmaken voor het massale testen als de tweede golf eraan komt.’