Hooverphonic niet in ‘kleffe’ apotheose
AnneMie Van Kerckhoven.
Eén land ontbrak zaterdag in de apotheose van het afgeslankte Eurovisiesongfestival 2020 dat vanuit Rotterdam werd uitgezonden. Alex Callier weigerde zijn band Hooverphonic, de Belgische inzending van dit jaar, te laten meezingen met ‘Love shine a light’ van Katrina and the Waves, het winnende lied van 1997.
Callier vindt het nummer ‘klef’. Hij kon de virtuele samenzang van de 41 deelnemers niet rijmen met zijn artistieke visie, liet hij gisteren op Eén weten. Hij weigert op dat vlak compromissen te maken. Donderdag had hij op Gert late night (Vier) al gezegd dat hij ‘Love shine a light’ een ‘kutnummer’ vindt.
Calliers houding lokte veel boze reacties uit op de sociale media.
Concertgebouw Brugge lanceerde een nieuwe seizoensbrochure, ‘omdat verlangend uitkijken zuurstof kan geven aan deze stille dagen’ . Verder blijft het opvallend stil bij de plannenmakers in de klassieke muziek. ‘Het beestje voelt zich het best bij zo veel mogelijk mensen, op een zo klein mogelijke oppervlakte’, zegt Gunther Broucke, intendant van Brussels Philharmonic. ‘Dan weet je dat de concertzaal als laatste aan de bak komt. Wij hebben het seizoen ’20’21 niet willen communiceren.’
Brussels Philharmonic plooit terug op Flagey waar het orkest, alle regels in acht genomen, 120 à 130 toeschouwers kan ontvangen. Op het podium, met beperkte uitbouwmogelijkheden, kan alleen een kamerformatie. ‘Dan wordt het Mozart, Haydn, amper Beethoven’, zegt Broucke. ‘We zijn niet meteen hoopvol, maar moeten vooruit. We werken nu aan afgeleide programma’s: voor elke productie van volgend seizoen bereiden we een covidproof variant voor. In plaats van het al twee keer uitverkochte filmconcert Singing in the rain wordt het dan een korte Chaplinfilm, die we een paar keer voor honderd man kunnen tonen met live begeleiding.’
Het sop en de kool
Ook De Singel speelt het gebrek aan duidelijkheid parten. Wanneer kunnen zalen heropenen? ‘We zijn in het ijle bezig, maar op een constructieve manier’ zegt Hendrik Storme, inkomend directeur.
De oefening is gemaakt: van de 960 stoelen in de Blauwe Zaal kunnen er tweehonderd dienen. ‘Programmeren wordt dan een hoge economische kost. En is het sop de kool waard? Wij denken van wel. We willen het contact met het publiek en de artiesten behouden. En we vinden cultuur in deze tijd essentieel.’
De Singel denkt onder meer aan alternatieve concerten, in de binnentuin van de campus. Grote machines moeten een tijdje in de wachtrij. Storme: ‘Met het protocol van twee meter afstand moeten orkesten nu krimpen en focussen op kamermuziek en vroege muziek.’ Hij hoopt dat er structurele maatregelen volgen, waarbij de tijdelijke werkloosheid van musici verdergezet wordt. Ook voor wie niet vast verbonden is. ‘Freelancers zijn nu de dupe. Zij leven van dagcontracten en interims, dat valt nu allemaal weg.’ Ook voor ensembles als het barokorkest B’rock zijn de gevolgen groot. Storme: ‘Artistieke inkomsten dekken voor twintig procent de personeelskost. In de eerste jaarhelft zijn die inkomsten tot nul
De Muntschouwburg in Brussel: wanneer keren de toeschouwers terug?
‘Er liggen nu vijf scenario’s klaar, tussen niks en alles’
herleid: 35 concerten vielen Chinatournee is geannuleerd.’
Voor een muzieksector die twee à drie jaar vooruitkijkt, wordt het nu snel schakelen. Tegen de zomer moet de alternatieve najaarsprogrammatie van De Singel rond zijn. Voor 2021 blijft het koffiedik kijken.
Bij de opera daagde meteen het besef dat de normale, grootschalige producties uitgesloten zijn. Alleen al voor de veiligheid van de artiesten. Het orkest zit er in een nauwe bak, met het koor erbij staat er soms zestig man op de scène. Opera Ballet Vlaanderen schrapte, na het voorjaar, zopas ook het volledige najaar. In de plaats komen miniweg, een producties waarvoor grote namen als Sidi Larbi Cherkaoui en Alain Platel zich engageren. Ze moeten tonen dat ‘de speeldrift leeft’, eerst via digitale kanalen en dan uitwaaierend naar het podium.
Hoge speekseluitstoot
Ensembles wachten bang af. Collegium Vocale Gent moest de voorjaarspassies schrappen. Het kijkt nu ‘met een groot vraagteken’ naar de verjaardagsproducties na de zomer. Sophie Cocquyt: ‘Alleen polyfonie voor vier à vijf stemmen lijkt nog haalbaar, maar met een madrigalenprogramma red je geen seizoen. We zijn internationaal georiënteerd, dus ook de onzekere reismodaliteiten spelen mee.’
Dan is er nog het horrorverhaal van het Amsterdam Gemengd Koor, dat op 8 maart optrad. Ruim honderd van de 130 amateurkoorleden zouden elkaar al zingend besmet hebben. De nabijheid van zangers en musici, vooral blazers met een hoge speekseluitstoot, staat intussen onder druk. Cocquyt: ‘Elk vocaal ensemble zal zich sinds de crisis aan de regels houden. Maar het grootste risico en de grootste schrik blijft de veiligheid van het publiek.’
Fors verlies
Collegium kijkt tegen fors verlies aan. Met de Johannes en Mattheuspassie was een omzet van een miljoen euro gemoeid. Een deel is gerecupereerd, zoals het chartervliegtuig en nietgeclaimde terugbetalingen van tickets in Brugge en Antwerpen.
Cocquyt: ‘Er liggen nu vijf scenario’s klaar: tussen niks en alles. Twee jaar voorbereiding valt in het water. En onze dirigent (Philippe Herreweghe, red.) wordt zenuwachtig: voor het eerst staat hij al twee maanden niet voor zijn musici. Een troost: spelen voor een beperkt publiek, exclusief en toch voor modeste prijzen, zal iets geweldig moois opleveren.’
SOPHIE COCQUYT Woordvoerder Collegium Vocale Gent
Bij de opera daagde meteen het besef dat de normale, grootschalige producties uitgesloten zijn. Alleen al voor de veiligheid van de artiesten