Al 142 daklozen gingen in isolatie in hangar
Artsen Zonder Grenzen is niet van plan de opvangplek voor daklozen met milde covid19symptomen in Brussel snel af te bouwen.
Sinds begin april runt Artsen Zonder Grenzen in een hangar aan Tour & Taxis, in Brussel, een medisch opvangcentrum voor daklozen. Daar blijven daklozen met milde symptomen van covid19 tot twee weken in isolatie. ‘Als zij in de daklozencentra hadden moeten blijven, dan had de situatie daar veel erger kunnen zijn’, zegt verpleegkundige Ann Van Haver.
Er zijn 108 bedden. Tot zondagavond zijn al 142 mensen opgevangen en ook al 110 weer vertrokken. ‘Twaalf hebben we naar het ziekenhuis gestuurd omdat ze medische zorgen nodig hadden waarvoor we niet uitgerust zijn.’
Op de piek – tijdens de eerste weken – lagen er tot meer dan vijftig patiënten. Wanneer we de site vrijdag bezoeken, zijn dat er nog een vijftiental. Toch is Artsen Zonder Grenzen niet van plan het noodopvangcentrum snel af te bouwen. ‘Dokters van de Wereld is nog in de centra aan het testen. We verwachten van daar nog wel wat patiënten. De lockdown is ook maar pas versoepeld. We willen voorbereid zijn’, zegt Van Haver.
Slaapapneu
De meeste daklozen hier mogen dan geen zware covidsymptomen hebben, ze hebben wel andere medische problemen zoals diabetes, epilepsie of hartproblemen. Van Haver: ‘Ik had niet verwacht dat het zo erg zou zijn. Sommigen moeten veel medicatie nemen. Er zijn er met slaapapneu die een cpapapparaat hebben. Drie tot vier keer per dag helpen een arts en verpleegkundigen om medicatie toe te dienen, temperatuur en zuurstofgehalte te meten …’ Het publiek is divers: mensen die al lang dakloos zijn, transmigranten of asielzoekers die niet in de asielopvang binnenraken. Vaak zien ze ook mensen met psychiatrische problemen en verslavingen.
Filmavond
Sommigen voelen zich beknot en willen weer vertrekken. ‘Daarom is het belangrijk dat een team van culturele bemiddelaars aan hen kan uitleggen waarom ze hier zijn’, zegt Van Haver. ‘Zij helpen ons te vertalen en werken mee om aan hun noden tegemoet te komen.’
‘Comfortabel is het niet, maar elke patiënt heeft zijn chambrette met gordijn. Dat is meer privacy dan ze dikwijls in daklozencentra hebben. Ze kunnen buiten van de zon genieten. Er is elektriciteit en wifi. En er worden activiteiten georganiseerd, zoals een filmavond.’
‘Drie tot vier keer per dag helpen een arts en verpleegkundigen om medicatie toe te dienen of temperatuur en zuurstofgehalte te meten’
ANN VAN HAVER Verpleegkundige AZG
De dispatching van de patiënten verloopt via het gewestelijke coördinatieorgaan Bruss’Help. Ook de humanitaire hub aan de Havenlaan verwijst dakloze migranten rechtstreeks door. Voor wie het noodopvangcentrum weer mag verlaten, probeert Bruss’Help een plek te zoeken. ‘Soms hebben mensen hulp nodig voor hun verslaving’, zegt Van Haver. ‘Sommigen willen al lang hulp, maar kwamen niet in aanmerking. Anderen hebben andere plannen en gaan weer de straat op. Wie naar Engeland wil, zal dat blijven proberen.’
‘We gaan illegalen afrippen. Daar zijn we goed in.’ Het is een van de whatsappberichten die de dienst intern toezicht van de lokale politie en het Comité P in maart 2016 terugvonden op de gsm van Tom D.J., teamleider bij de Antwerpse politie.
D.J had het bericht gestuurd naar het team van politiemensen met wie hij toen werkte in de Antwerpse zone City, in de Handelsstraat. D.J. en zijn teamleden Besart B., Kenny V.B., Nick C., Stéphane S. en Jochen G. zouden er maandenlang een sport van hebben gemaakt om illegalen – vooral bij nacht en ontij – op te pakken in Antwerpen Noord, hen te vernederen en hen van hun geld te beroven.
De lijst met beschuldigingen waarvoor ze nu voor de rechtbank staan, is lang: van diefstal met geweld over illegale huiszoeking tot afpersing, discriminatie, illegale aanhouding, schending van het beroepsgeheim en bendevorming. Op hun gsm’s was trouwens ook te zien hoe ze vrouwen – hun vriendinnen en andere – meenamen op patrouille, met hen dansten op de combi en hen lieten poseren met kogelvrije vesten en hun dienstwapens.
Track and trace
Het parket eiste gisteren op het proces tegen de ‘Bende van Mega Toby en Sproetje’ (zoals ze zichzelf noemden) vijf jaar, waarvan twee jaar effectief, en een boete van 8.000 euro tegen de hoofdverdachten. Tegen verdachte Stéphane S. werd vijftien maanden met uitstel gevorderd, tegen Jochen G. een jaar met uitstel. Hij werd alleen vervolgd voor een illegale huiszoeking.
Volgens de openbare aanklager zijn de feiten bewezen omdat tientallen slachtoffers een gelijkaardig verhaal hebben verteld. Een verhaal dat gedeeltelijk bevestigd werd door het trackandtracesysteem op de combi’s van de agenten, dat aantoonde dat ze inderdaad altijd op de plaats van de feiten aanwezig waren en op de momenten dat de slachtoffers vertelden dat ze beroofd waren.
‘In tijden van corona mogen we fier zijn op de Antwerpse politie’, zegt Jos Van der Velpen, de advocaat van zes sanspapiers en een Belg. ‘Maar in deze zaak verdient
De zes leden van de Bende van Mega Toby en Sproetje.
‘We gaan illegalen afrippen. Daar zijn we goed in’
de politie geen applaus. Wat ze gedaan heeft met die mensen, getuigt van een gevoel van onaantastbaarheid. Het was hen niet om het geld te doen. Soms pakten ze ocharme twee euro, of een oude gsm die niets waard was. Ze namen die mensen mee naar de buurt van het water aan het Sportpaleis. Daar werden ze gecontroleerd, beroofd en vernederd. Ze moesten op hun knieën gaan zitten. De agenten vroegen aan sommigen: “Kunt u zwemmen, meneer?” Van geen enkele van die controles stelden de agenten een pv op. Ze wisten ook wel dat geen enkele van de sanspapiers zou durven een klacht in te dienen.’
Getuigen van de feiten waren er zelden of nooit. Op één keer na. Twee voorbijgangers hoorden hoe de agenten vanuit hun combi een Roemeense transseksuele prostituee uitscholden. ‘Pedofiel, keer terug naar uw land’, klonk het onder andere. De prostituee beklaagde zich er achteraf ook over dat ze bij een van de controles door een agent van de bende werd betast.
Het zwakke punt tegen de zes agenten is het magere bewijs. Het is vaak het woord van de slachtoffers tegen het woord van de agenten. En het woord van de slachtoffers bleek niet altijd betrouwbaar. Kris Luyckx, de advocaat van Beshart B., gaf als voorbeeld het verhaal van een autochtone Belgische man die beweert dat hij door de inspecteurs werd mishandeld en van zijn fiets beroofd. ‘Maar dan bleek dat het sleuteltje van zijn fietsslot in zijn zak zat en de fiets om de hoek stond.’
De zes zijn niet meer actief bij de lokale politie van Antwerpen. Beshart B. nam zelf ontslag en is nu actief in de horeca. Tom D.J. werd ontslagen nadat hij een racistisch filmpje had gepost en de vier anderen zijn nog altijd geschorst. Wat betekent dat ze al vier jaar thuis zitten met behoud van 80 procent van hun loon.
AGENT OP WHATS APP
‘Het was hen niet om het geld te doen. Ze waanden zich onaantastbaar’
JOS VAN DER VELPEN Advocaat van zeven slachtoffers
Proximus krijgt recordboete van 50.000 euro
Proximus krijgt van de Gegevensbeschermingsautoriteit (GBA) een recordboete van 50.000 euro voor een belangenconflict bij zijn Data Protection Officer (DPO), schreef L’Echo gisteravond.
De DPO is de persoon die binnen het bedrijf verantwoordelijk is voor de goede implementatie van de GDPRrichtlijn over gegevensbescherming. ‘De DPO wordt verondersteld een gids te zijn in deze procedures. Je kan niet de raadgever zijn én degene die de beslissing neemt, zoals bij Proximus het geval was’, zegt Hielke Hijmans, de directeur van de geschillenkamer van de GBA.
Proximus zegt de beslissing te zullen respecteren.