Marjolein* (15) ‘Iedereen loopt rond met kort lontje’
WAREGEM I Strubbelingen komen in de beste families voor, zeker ook in nieuw samengestelde gezinnen. De coronacrisis zet die strubbelingen nog eens op scherp. Marjolein kan erover meespreken. Hoewel ze liever bij haar mama blijft, stuurt die haar vaker naar haar vader.
‘Mama werkt in een supermarkt. Ze komt dagelijks met veel mensen in contact en heeft angst om een besmetting op te lopen. Ze klopt veel overuren en is vaak moe. Daarom wil ze mijn broer en mij vaker naar papa sturen. Ze wil ons enerzijds beschermen, anderzijds wil ze soms wat tijd voor zichzelf. Het is een stresserende periode voor haar, nog meer dan anders. Die stress hangt vaak in huis.’
‘Toen mijn ouders nog samen waren, kwamen we goed rond. Sinds mijn mama er alleen voor staat, is het moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Dat is er sinds corona zeker niet op gebeterd. De prijzen in de supermarkt zijn gestegen. Mijn broer en ik zitten thuis voor de computer
‘Via de school van mijn broer hebben we een extra laptop aangevraagd, maar daar hebben we niks meer van gehoord’
om online les te volgen. We verbruiken veel meer energie. De internetverbinding raakt overbelast waardoor we niet altijd optimaal les kunnen volgen. Leerkrachten worden dan boos dat we niet aanwezig zijn, maar daar kunnen wij toch niets aan doen? Mama heeft ook maar één computer. Via de school van mijn broer hebben we een extra laptop aangevraagd, maar daar hebben we niks meer over gehoord.’
‘Papa werkt als dokwerker. Samen met zijn nieuwe vriendin kregen mijn broer en ik er nog een stiefzus en broer bij. Papa werd altijd goed betaald, maar kon door de crisis maar halftijds werken. Dat voel je in de portemonnee. Stilaan werkt hij weer vaker. Gelukkig maar. Papa was vaak thuis, mijn broers maken veel lawaai tijdens het gamen, mijn stiefzusje klaagt de hele tijd dat ze zich verveelt … We zitten allemaal op elkaars lip. We lopen met een kort lontje rond. Dan kan het al eens botsen.’
‘Het botst ook als we vragen of we naar buiten mogen. Mijn ouders zijn daar heel strikt in. Ze zijn bang dat we ziek worden. Maar soms moet je echt eens buiten kunnen. Thuis is er weinig ruimte voor mezelf. Ik ga graag vriendinnen opzoeken in Antwerpen of Brussel, maar ik weet niet wanneer dat opnieuw zal kunnen.’
*Om privacyredenen is Marjolein een schuilnaam