‘Hoewel het niet altijd botert tussen ons, mis ik mijn oma nu heel hard’

centreren met alle broers en zussen in huis. Ik heb sowieso concentratieproblemen en veel kinderen in de buurt maken dat zeker niet makkelijker.’

‘In het begin van het schooljaar volgde ik de richting mode. In het tweede semester maakte ik de switch naar publiciteit. Voor die richting heb ik veel materiaal nodig. Speciale potloden, verf, tekenblokken. Mijn oma betaalt al die spullen die snel meer dan honderd euro kosten. Maar ze moet zelf zien rond te komen met een leefloon en trekt geen pensioen. Mijn passie is fotografie, maar die richting was gewoon te duur. Als we nieuwe kleren nodig hebben, lukt het niet altijd om alle facturen te betalen. Dat bezorgt mij stress en een zwaar gemoed.

‘Bovendien sukkel ik al langer met een depressie. Ik kan me moeilijk opladen voor mijn schoolwerk, maar ook daarbuiten heb ik in niks zin. Ik ging regelmatig langs bij een therapeut, maar dat kan nu niet. Ik volgde een therapie waarbij ik creatief aan de slag ging met tekenen of knutselen. Een videogesprek voeren is niet hetzelfde, waardoor mijn sessies nu stilliggen. Voor de lockdown ging het eindelijk weer wat beter met mij. Ik was gemotiveerd voor school, had een fijne hobby bij een toneelgezelschap, maar plots viel mijn sociale leven stil. Dat was een trigger om weer te beginnen piekeren. Ik was eindelijk weer uit de put aan het klauteren, maar sinds de crisis zak ik er weer verder in weg.’