BETER, SNELLER EN VOORAL EENVOUDIGER

De jongste verkiezingen zijn een jaar oud. Ondertussen leven we in een andere tijd. De eclatante overwinning van Vlaams Belang lijkt een vage herinnering, heikele thema’s zoals migratie en identiteit zijn schijnbaar van de aardbodem verdwenen. Het versterkt de politieke boutade dat niets is voor altijd. Onverwachte gebeurtenissen gooien steeds roet in het eten.

Ondertussen distilleerde wetenschappelijk onderzoek gezondheidszorg als een nieuw politiek thema. Dat vraagt wat nuancering. In de vijfjaarlijkse onderzoeken van Jan Callebaut stipt de Vlaming zijn lichamelijk welzijn steevast als belangrijkste bekommernis aan. Dat is logisch, we wensen elkaar bij gelegenheid een goede gezondheid, niet een goede identiteit of een goed klimaat. Corona geeft dat nu een politieke dimensie, al kleeft het onderwerp aan geen enkele partij. Dat opent voor politieke strategen een nieuw front.

Mocht een partij erin slagen om het zogeheten issue ownership te veroveren, zoals Vlaams Belang dat doet met migratie of Groen met milieu, dan kan er politiek worden gescoord. De praktijk oogt weerbarstiger. Het onderzoek is een momentopname, voorlopig is er geen sprake van duurzaamheid. Wie weet komt er snel een efficiënt vaccin en verschrompelt deze crisis bij de volgende verkiezingen tot een nachtmerrie. Bovendien differentieert het onderwerp nauwelijks. Zowat iedereen zit op dezelfde golflengte. De kans op polarisatie en bijgevolg vlotte winst smelt zo als sneeuw voor de zon.

Toch smeekt de gezondheidszorg om een diepgaande politieke aandacht. Drie werven moeten worden aangepakt. Zo wordt een financiële inhaaloperatie voor een deel van het medisch personeel onvermijdelijk. Een risicopremie lijkt onvoldoende, er moet diepgaand worden nagedacht over de manier waarop de verloning spoort met de maatschappelijke waardering.

Niemand stelt het belang van een publieke gezondheidszorg in twijfel, van structurele besparingen kan geen sprake zijn. Toch mag dat de noodzaak aan efficiëntiewinsten niet in de weg staan. Dat start met het beheersen van de prijsinflatie bij geneesmiddelen, een moeilijke discussie op het moment dat de farmaindustrie dag en nacht werkt aan een coronavaccin. Dat gaat ook over het teveel aan medische beeldvorming of de financiering van ziekenhuizen.

Ten slotte moeten de structuren worden hervormd. Op het vlak van gezondheidszorg is de zesde staatshervorming een draak. Misschien zijn homogene bevoegdheidspakketten illusoir, maar het moet allemaal beter en sneller. En vooral eenvoudiger.

Gezondheidszorg smeekt om een diepgaande politieke aandacht