GEZELLIGHEID

Deze december ga ik een echte kerstboom zetten. Mijn man weet dat nog niet. De boom zal groter zijn dan het nepexemplaar dat we een paar jaar geleden de dag voor Kerstmis nog kochten in een overvol shoppingcenter. En ik ga lichtjes in de haag hangen, die je aan de straatkant ziet flikkeren. Dat weet hij ook nog niet. Als het op aangekochte gezelligheid aankomt, ben ik meestal de regisseur. Dat gebeurt vaak in een opwelling, de dag voor zo’n feestdag. En dan moet hij plots mee naar een overvol shoppingcenter. Dit jaar zal ik voorbereid zijn.

Ik leerde mezelf dit trucje aan. Als ik stress krijg, fantaseer ik over een punt in de tijd wanneer het werk voorbij is. Wanneer ik een grote speech moet geven, bedenk ik hoe het zal voelen om er later op terug te blikken op het terras van een vriendin. Wanneer ik een boek schrijf en writer’s block de kop opsteekt, fantaseer ik over de eerste keer dat ik erdoor zal bladeren. Verhuisstress wordt bezworen door fantasietjes over kerstbomen. Hoeveel werk er ook nog voor ons ligt, er komt altijd een punt waarop het gedaan is. Laat maar komen, dat in en uitpakken, dat uitbreken en heraanleggen. Voor ik het weet, hang ik lichtjes in de

haag.