BELGISCHE ZIEKTE BESMET CONTACTONDERZOEK

Testing en tracing is hét belangrijke instrument van onze exitstrategie. Als we een tweede lockdown willen vermijden of zo lang mogelijk willen uitstellen, moeten we snel in kaart kunnen brengen wie er besmet is met covid19 en moeten alle intensieve contacten van de patiënt zo snel mogelijk verwittigd worden. Dat dit na twee weken nog altijd niet op punt staat, is onbegrijpelijk.

Hoogstwaarschijnlijk zitten we nu in de meest gunstige periode van de epidemie dit jaar. Het aantal doden, ziekenhuisopnames en bevestigde besmettingen zit in dalende lijn en ligt op een dergelijk laag niveau dat het doenbaar is om alle besmette mensen en hun contacten in kaart te brengen en te isoleren. En dus om de epidemie onder controle te houden. Toch slagen we er niet in om dit systeem van contactonderzoek goed genoeg te laten werken. De kinderziekten hadden er na twee weken allang moeten uit zijn. We kunnen de schuld ook niet langer op een ander afschuiven en ons verschuilen zoals bij de mondmaskers, de reagentia of de wissers achter een internationaal tekort.

Hoe moeilijk kan het zijn om mensen die via een labotest bevestigd covid19 besmet zijn, op te bellen of thuis op te zoeken en naar hun contacten te vragen. De werkelijkheid is dat het testingentracingsysteem lijdt aan de Belgische ziekte en een afspiegeling is van onze ingewikkelde staatsstructuur, waarbij verschillende bestuursniveaus bevoegd zijn voor hetzelfde thema. Als je werkloos wordt, moet je je tot het federale niveau wenden om een uitkering te krijgen, maar tot het Vlaamse niveau als je nieuw werk wil zoeken. Dergelijke voorbeelden zijn legio, maar zijn nergens zo duidelijk als in de gezondheidszorg. En dus ook in deze coronacrisis en het mank lopende contactonderzoek. Dat onderzoek wordt door Vlaanderen georganiseerd, maar is afhankelijk van gegevens die federaal worden bijgehouden en doorgegeven. De keten die daardoor is uitgewerkt, is zo ingewikkeld en er zijn zoveel tussenschakels, dat er van enige snelheid en efficiëntie geen sprake meer is.

Als we er niet in slagen om binnen enkele dagen het testresultaat te hebben van iemand met covid19symptomen én er niet in slagen om de contacten van de patiënt te verwittigen, dan heeft dat hele contactonderzoek geen enkele zin. Dan is het niet alleen onmogelijk om de epidemie onder controle te houden. Maar dan zijn we ook niet in staat om allerlei informatie te verzamelen over hoe de besmettingen lopen, waaruit we weer lessen kunnen trekken voor de toekomst.

Hoe moeilijk kan het zijn om besmette mensen op te bellen en om hun contacten te vragen?