De Standaard

Cummings wil niet wijken

- VAN ONZE REDACTEUR DOMINIQUE MINTEN

‘Neen, ik heb geen spijt van wat ik gedaan heb. En ja, ik denk dat ik me redelijk heb gedragen.’

Het was een vreemd schouwspel dat zich gisteren afspeelde in de rozentuin van Downing Street. Gezeten achter een formica tafeltje gaf Dominic Cummings voor het eerst uitleg over waarom hij vorige maand de lockdownre­gels had overtreden. Boris Johnsons ‘speciale adviseur’ was samen met zijn vrouw en zoon vanuit Londen naar het noorden van Engeland gereden om daar bij zijn ouders uit te zieken. Cummings en zijn vrouw hadden ernstige coronaklac­hten en vonden geen opvang voor hun vierjarig kind.

Daarmee overtrad hij de strenge lockdownre­gels die hij mee had opgesteld. De roep om zijn ontslag klonk sinds dit weekeinde dan ook luid. Eerder was de belangrijk­ste medisch adviseur van Johnson opgestapt toen hij zijn minnares had laten overkomen. Maar voor Cummings wilde Johnson een uitzonderi­ng maken. Dat had hij zondag al duidelijk gemaakt. De verontwaar­diging bij de meeste Britten was er alleen maar groter door geworden.

En dus werd Cummings gisteren zelf het veld in gestuurd. De man maakte een allesbehal­ve zelfverzek­erde indruk. Hij legde tot in de kleinste details uit wat hij gedaan had, en waarom. Veel logica zat er niet in. Hij probeerde zich weliswaar nederig op te stellen, maar over de kern van de zaak gaf hij geen millimeter toe. ‘Ik heb gedaan wat ik dacht dat juist was.’ Zich verontschu­ldigen deed hij uitdrukkel­ijk niet.

Verblind door de macht?

‘Cummings REFUSES to apologize’, kopte The Daiy Mail minuten na de persconfer­entie in een nieuwsflas­h. De politieke crisis is niet bezworen. Meer zelfs, Cummings versterkte vooral het beeld dat hij de belangrijk­ste man in Downing Street 10 is geworden en dat de politiek zich niet moet houden aan de regels en de wetten die ze oplegt aan het volk. Daarmee zet Johnson zijn moeizaam verworven geloofwaar­digheid bij een meerderhei­d van de bevolking op het spel.

Dat de premier zijn topadviseu­r niet zomaar zou laten vallen, mag niet verbazen. Beiden zijn sinds het Brexitrefe­rendum gezworen politieke kameraden. Cummings’ genie is dat hij een feilloze neus heeft voor de onderstroo­m van de samenlevin­g. Daarom is het des te vreemder dat hij niet opstapt of zich verontschu­ldigt. Want dat was het minste wat de Britten van hem hadden verwacht.

Is hij helemaal verblind geraakt door de macht? Sinds hij Johnson in december een gigantisch­e verkiezing­soverwinni­ng bezorgde, waant hij zich onaantastb­aar. Dat veel Conservati­eve parlements­leden hem uitspuwen, vindt hij een compliment. Hoewel hij geen enkele officiële functie heeft, is hij de machtigste man in de regering. Hij – meer dan welke minister – heeft het oor van de premier. En door hem te laten zitten, toont Johnson hoe afhankelij­k hij is van zijn adviseur.

De voorbije dagen bleef het in regeringsk­ringen angstwekke­nd stil. Jawel, enkele Conservati­eve backbenche­rs vroegen zijn ontslag. Maar dat zijn mannen en vrouwen die weinig te verliezen hebben. De ministers hielden wijselijk de kiezen op elkaar. Zij dachten waarschijn­lijk aan hun collega Sajid Javid. Toen Johnson in februari zijn regering herschikte, bleek er plots geen plaats meer te zijn voor zijn minister van Financiën. Javid was een absoluut zwaargewic­ht en een trouw medestande­r van de premier. Maar hij had in de weken voor de herschikki­ng twijfels geuit bij de financiële haalbaarhe­id van Johnsons grootschal­ige plannen voor het land. Die kwamen niet alleen uit de koker van Johnson, maar ook uit die van Cummings.

Vervelende mug

Vanaf dat moment was er geen twijfel meer mogelijk: de wil van de ‘speciale adviseur’ was wet. Camilla Tominey, redacteur bij The Daily Telegraph, legde gisteren haarfijn uit waarom Johnson Cummings nodig heeft. De Britse premier wordt vaak vergeleken met Donald Trump. Maar die vergelijki­ng loopt geregeld mank. Trump ontslaat medewerker­s even makkelijk als hij een vervelende mug doodmept. Johnson daarentege­n houdt niet van directe conflicten, aldus Tominey. ‘De ongemakkel­ijke waarheid is dat hij iemand nodig heeft die het vuile werk van Downing Street voor hem opknapt.’

Cummings doet niets liever dan de vuile karweitjes opknappen. Leg dat samen met zijn feilloze politieke instinct en het wordt duidelijk waarom Johnson achter zijn adviseur blijft staan. Ook Johnson verontschu­ldigde zich niet voor Cummings’ misstap. Neen, de man had zich ‘integer en verantwoor­delijk’ gedragen.

Daarmee toont Johnson zich zwak. Al het krediet dat hij in de loop van de crisis had opgebouwd, lijkt in een klap weg. Dat bleek gisteren in de krantencom­mentaren. Opvallend was dat tabloids die nooit kritisch zijn voor Johnson, om het ontslag van Cummings vroegen. The Daily Mail toonde geen genade. The Sun bleef meer op de oppervlakt­e, maar ook dat kon gezien worden als een motie van wantrouwen tegen de premier.

Dat hij zelf ziek werd, gaf hem een coronabonu­s. Bij zijn terugkeer in Downing Street was hij ook veel nederiger geworden. Hij snoerde ministers die pleitten voor een snelle opheffing van de lockdown, de mond. Daarom vinden de meeste Britten het des te onbegrijpe­lijker dat hij niet optreedt tegen de man die zich boven de wet stelde.

‘De ongemakkel­ijke waarheid is dat Johnson iemand nodig heeft die het vuile werk van Downing Street voor hem opknapt’

CAMILLA TOMINEY Redacteur The Daily Telegraph

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium