Pink vooral uw tranen niet weg
‘Probeer anderhalve meter afstand te houden. Als u moet wenen, probeer dan uw gezicht niet aan te raken, laat het gewoon lopen.’ Dat advies kreeg de dochter van een aan covid19 overleden 68jarige vrouw, net voor ze bij de begrafenisondernemer de kamer binnenstapte waar haar moeder lag opgebaard. Even later stond ze op veilige afstand van haar dode moeder, onherkenbaar door de beschermende cape, het mondmasker en de veiligheidsbril die ze droeg. ‘Bedankt voor alles’, snikte ze, de handen in elkaar geklemd opdat ze er niet mee aan haar gezicht zou komen. Wat voor een rotzak van een virus laat mensen nog dagen na hun overlijden besmettelijk zijn?
En dat was niet eens de meest aan grijpende scène in de eerste aflevering van Komen te gaan – corona. Woestijnvis besloot een vervolg te breien aan de gesmaakte humaninterestreeks die ons vorig jaar een revelerende inkijk bood in het leven van begrafenisondernemers. Een juiste reflex, zo blijkt: de ziekenzorg is de voorbije maanden in overdrive moeten gaan, maar de dodenzorg net zo goed, dat mag ook wel eens benadrukt. Het klopt natuurlijk dat begrafenisondernemers, in tegenstelling tot verpleegsters, meer verdienen in tijden van dit soort epidemieën (de ene zijn dood ...) maar dan nog.
De voorbije drie maanden ging een ploeg van Woestijnvis dus weer filmen in de uitvaartsector en de algemene conclusie na de eerste aflevering van Komen te gaan – corona is deze: als je zelf nog geen naaste aan corona bent verloren, dan heb je geen idee welke impact het virus heeft op onze begrafenisrituelen, en op de logistieke onderneming die eraan voorafgaat. We zagen begrafenisondernemers zich van top tot teen hullen in beschermende kledij om lichamen uit koellades te halen en in kisten te leggen. We zagen hen die kisten met liters ontsmettende vloeistof behandelen na ze hermetisch te hebben dichtgeschroefd. We zagen hen een geschikte plek zoeken om de stapel urnen te bewaren, voor mensen die de uitvaartdienst van hun dierbare willen uitstellen tot de maatregelen versoepeld worden. We zagen begrafenisondernemers livestreams opzetten, zodat familieleden van thuis de uitvaartdienst konden volgen. En we zagen vooral de treurnis van begrafenisdiensten waar nauwelijks volk aanwezig is, omdat het niet mag.
We zagen, tot slot, dat Woestijnvis erin slaagt zelfs over dit soort wrange gebeurtenissen een programma te maken waar een zekere lichtheid in sluipt, waardoor het draaglijk blijft zonder respectloos te worden. Een bemoedigend schouderklopje waard, zodra het weer mag.
‘Komen te gaan – corona’, maandag om 21.20 uur op Eén. ¨¨¨¨è
Wat voor een rotzak van een virus laat mensen nog dagen na hun overlijden besmettelijk zijn?