Het bewegende koffietafelboek van Beyoncé
Beyoncé maakt een nieuwe loot aan MUZIEKFILM Disneys winstgevende Lion King-franchise: een oogstrelende en ambitieuze verfilming van plaat The gift, in het teken van zwarte creativiteit.
Lemonade, de kritisch en commercieel goed ontvangen plaat van Beyoncé, kwam meteen uit met een video voor elke song. Black is king, dat ze gisteren uitbracht, is ook een videoalbum. Het is gemaakt voor Disney+, dat bij ons pas op 15 september begint. U zult dus in Nederland moeten gaan kijken, of wachten tot de video’s de volgende weken een voor een online verschijnen.
Voor de muziek hoeft u het niet te doen, want alle nummers stonden al op The lion king: the gift van vorig jaar. Dat was niet de soundtrack van The lion king, maar een ‘companion album’ bij de film waarin Beyoncé haar stem aan de leeuwin Nala leende. Black is king is de volgende stap: de video’s vertellen weer het verhaal van The lion
king, maar nu geacteerd door mensen, niet door geplaybackte dieren.
Hoogstens krijgen we wat meer te horen van de artiesten die meewerkten aan The gift. Een streepje ‘Diaraby nene’ van Oumou Sangeré voor aanvang van ‘Mood 4 Eva’, bijvoorbeeld, waarop de Malinese diva ook meezingt. Beyoncé pende de slappe gospel ‘Spirit’ en het pompeuze ‘Bigger’. Het is de vloek van
The lion king: het dunne verhaaltje over een prins die zich moet verzetten tegen zijn vader voor hij zelf koning kan worden, bracht ook bij Sir Elton al het meligste naar boven. Muzikaal krijgt de film pas schwung als de Nigeriaanse sterren Tekno, Yemi Alade en Mr Easi zich in een furieus ‘Don’t jealous me’ lanceren, of als de Zuid-Afrikaanse Biswasa rappend en swingend de set afbreekt.
Zoeloe-Bokrijk
Black is king is gemaakt om te bekijken, en ziet er uit als een grandioos, bewegend koffietafelboek. Er werd gefilmd bij Beyoncé thuis en in Zuid-Afrika: we herkenden in ‘Otherside’ de cirkelvormige wolkenkrabber Ponte City Tower uit Johannesburg en in ‘Black is king’ Shakaland, een Zoeloeversie van Bokrijk. Op een markt in de clip voor ‘Already’ ontdekten wakkere Ghanese fans het logo van AMA, het stadsbestuur van Accra.
Beyoncé filmde in Londen, in de Grand Canyon en in België – we hebben nog geen locatie herkend, maar ze draagt wel oorbellen van het Antwerpse merk Live-To-Express in ‘Already’. Er wordt een indrukwekkend aantal kleren geshowd in de film, meters satijn en kant, body
Het is de vloek van The lion king: het dunne verhaaltje bracht muzikaal ook bij Sir Elton al het meligste naar boven
suits met kilo’s kristallen, hoeden, maskers en bodypaint. Dat verleent de film soms de allure van een defilé op muziek, maar er zijn ook oogstrelende beelden als een klassieke cabriolet in luipaardprint, met passagiers in luipaardprint aan boord. Het is ten slotte ook een soort verkenning van Afrikaanse stijl: in ‘Brown skinned girl’ showen de vrouwen indrukwekkende kapsels uit alle hoeken van Afrika, van Ghanese vlechtjes tot Zoeloe-knotjes uit Zuid-Afrika en Mangbetu-hoofdtooien uit Kongo.
Beyoncé maakt altijd indruk als ze danst en dat is hier niet anders. ‘Already’, met Major Lazer, begint als een kluwen ledematen dat zich open plooit tot zes dansers en Beyoncé, in catsuits van de Franse couturier Marine Serre. De passen die ze even later op straat demonstreren, zijn de Nigeriaanse street styles
‘Leg work’ en ‘Gbese’ – en niet aanbevolen voor hernialijders.
Zeven regisseurs
Black is king pakt uit met zeven regisseurs, onder wie de Belg Pierre Debusschere die met Beyoncé al de clips van ‘Ghost’ en ‘Mine’ draaide, het opkomende Nederlands-Ghanese talent Emmanuel Adjei en de Brits-Nigeriaanse Jenn Nkiru, die met de zangeres en haar man Jay Z in het Louvre een video draaide voor ‘Apeshit’.
De film is ook voor de camera een parade van zwart talent. Alleen al in ‘Brown skin girl’ doen de mannequins Naomi Campbell en Adut Akech mee, de actrice Lupita Nyong’o en Kelly Rowland van Destiny’s Child. Maar het is Beyoncés dochter Blue Ivy die glunderend de show steelt. De film is trouwens opgedragen aan Sir Carter, haar broertje van drie, en ‘alle zoons en dochters’.
Daarmee is Black is king onmogelijk te klasseren. Het is zowel een home movie als een ambitieuze reisdocumentaire, een musical, een viering van zwarte creativiteit en een nieuwe tak aan Disney’s winstgevende Lion King-franchise.
Het doet onbeschaamd aan mythebouwing – maar daar kunnen Vlamingen met hun gulden sporen weinig commentaar op geven.
Een paar twitterati foeterden al, op basis van de trailer, dat Beyoncé met haar bodypaint en luipaardprints een Europese koloniale visie op Afrika uitdraagt. Het zou ook een Amerikaanse kijk kunnen zijn – veel zwarte Amerikanen weigeren het continent te zien als 54 verschillende staten. Wij zijn nieuwsgierig om te zien wat de Afrikaanse kijkers er van denken, als de film dit weekend bij hen uitkomt.