De kroonprinses van Joe Biden wordt Kamala Harris
Kamala Harris wordt de running mate van de Democratische presidentskandidaat Joe Biden. Zo is ze meteen ook de favoriet om in 2024 de eerste vrouwelijke president van de VS te worden.
Kamala Harris (55), senator uit Californië, wordt de running mate van Joe Biden bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november. De rijkelijk late keuze – luttele dagen voor de aanvang van de Democratische Conventie – is hoegenaamd geen verrassing, en toch ook weer wel een beetje. Géén verrassing omdat Harris al maandenlang de favoriete was, en omdat uit peilingen ook blijkt dat zij net zoals Biden in staat zou zijn Donald Trump te verslaan als zij zelf kandidate voor het hoogste ambt was. Wat kan er logischer zijn dan een tandem van de twee meest populaire kandidaten? Bovendien was al geweten dat de running mate sowieso een vrouw zou zijn, en hoogstwaarschijnlijk een nietblanke.
Harris is van gemengd IndiaasJamaicaanse afkomst, en komt daarmee volledig tegemoet aan de groeiende roep – zeker na de dood van George Floyd en de daaropvolgende eis dat gekleurde mensen in de VS meer au sérieux genomen moeten worden – om een toppolitiek die de raciale variatie in de VS beter weerspiegelt. Ze is relatief jong en kan jongeren aanspreken die Biden te oud en te saai vinden. Ze is ook een vrouw, zoals alle andere kandidaten die Biden de jongste weken liet onderzoeken en in lange gesprekken op de rooster legde. Vrouwen en gekleurde mensen zijn al decennia zulke belangrijke steunberen van de Democratische Partij, dat het nauwelijks nog politiek haalbaar leek om een blanke vrouw zoals Elizabeth Warren of Gretchen Whitmer te kiezen.
Frontale aanval
Toch bleef het koffiedik kijken, omdat Joe Biden zelf toch in de eerste plaats de beslissing nam, en er voor hem één criterium boven alle andere uittorende: hij wilde in de eerste plaats een steun en toeverlaat, met wie hij close kan zijn zoals Barack Obama ook acht jaar lang 100 procent op hém kon vertrouwen.
Dat plaatste toch wat vraagtekens bij Bidens keuze. Zou die Harris kunnen vergeven dat zij hem tijdens een debat in de voorverkiezingen frontaal aanviel op zijn politieke verleden – meer bepaald de periode in de jaren zeventig toen hij geregeld samenwerkte met openlijk racistische zuidelijke politici? Het is niet onmogelijk dat die episode er mee toe geleid heeft dat Biden zo lang aarzelde, temeer daar Bidens vrouw Jill het er moeilijk mee had.
Maar kennelijk hebben de twee elkaar tijdens de gesprekken toch gevonden. Het feit dat Harris en Bidens gestorven zoon Beau tegelijkertijd procureur-generaal waren en met elkaar bevriend waren, zou ook meegespeeld hebben.
Harris is pas de derde vrouwelijke running mate in de geschiedenis van de VS, na de Democrate Geraldine Ferraro in 1984 en de Republikeinse Sarah Palin in 2008, en ze is de eerste gekleurde. Ze heeft charisma en ervaring, en eiste de jongste tijd een leidende rol op namens de Democraten in het Congres. Charisma heeft ze meer dan genoeg, ervaring ook, en politiek ligt ze precies waar de Democratische partijtop de running mate het liefst heeft: een beetje links van Biden, die voor progressieve kiezers echt te veel een man van het centrum is, maar ook weer niet te links om er gematigde kiezers mee af te schrikken. Anders genoeg om te charmeren, maar niet om te choqueren – vergeleken met Elizabeth Warren die te oud, te blank en té progressief was om deze race te kunnen winnen.
Te ambitieus?
Twee dingen leken de voorbije weken tégen Harris te spelen. Zo was ze in haar periode als procureurgeneraal in Californië behoorlijk streng, zo streng dat het haar niet bij alle kiezers even populair maakte. Uiteindelijk gaf die overweging niet de doorslag, wellicht ook omdat Biden Harris’ ‘flinkheid’ nog kan aanwenden als zijn Republikeinse tegenstander Donald Trump hem een gebrek aan daadkracht tegen het straatprotest verwijt.
Ook werd Harris her en der verweten te ambitieus te zijn, wat meteen ook kritiek uitlokte over seksisme. Zoals Valerie Jarrett, een ex-topadviseur van Obama, zei: ‘Ooit een vicepresident gekend die niet ambitieus was?’
Voor immigrantendochter Kamala Harris betekent deze keuze in ieder geval een buitengewone kans. Biden wordt dit jaar 78. De pogingen van de Republikeinen om hem voor te stellen als dement slaan nergens op, maar niettemin oogt hij zijn leeftijd. In vier jaar tijd kan veel gebeuren. De Amerikanen hebben dus een vicepresident nodig op wie ze kunnen vertrouwen om van de ene dag op de andere het land te leiden. Bovendien is de kans klein dat Biden president wil blijven tot zijn 86ste. De term ‘one term president’ lijkt hem op het lijf geschreven. Dat maakt van zijn vicepresident de topfavoriet om de kandidatuur op te eisen in 2024. En dus is dit voor Harris een springplank om de eerste vrouwelijke president te worden.
Maar dat is allemaal toekomstmuziek. Op de korte termijn vertrouwt Biden er duidelijk op dat de vechtersmentaliteit en politieke ervaring van Harris hem zullen helpen Trump te verslaan, en dat ze de eerstvolgende jaren een trouwe medewerkster zal worden. Vandaag treden Biden en Harris voor het eerst als kandidaat en running mate samen op in Delaware, Bidens thuisstaat.
Harris, van gemengd Indiaas-Jamaicaanse afkomst, komt volledig tegemoet aan de groeiende roep om een toppolitiek die meer de raciale variatie in de VS weerspiegelt