Van eigenwijs supertalent tot sociaal geëngageerde legende
Zijn spelerscarrière oogt indrukwekkend en met zijn sterke persoonlijkheid zette hij een nieuwe standaard. Vincent Kompany was een sensatie op en naast het veld. Al ontbreekt die ene internationale prijs.
Donderdag 17 juli 2003. Anderlecht speelt een zomerse oefenwedstrijd tegen RBC, in het Nederlandse Roosendaal. Drie man en een paardenkop zijn erbij in het stadionnetje van RBC. Paars-wit wint met 0-2, maar daar gaat het niet over. Het is het debuut van Vincent Kompany, 17 jaar, in de defensie van Anderlecht. Aangekondigd als de Next Big Thing waar het Belgisch voetbal zo’n nood aan heeft.
Een maand na zijn vuurdoop was Vincent Kompany al vaste waarde naast Hannu Tihinen, drie maanden later werd hij Rode Duivel onder Aimé Anthuenis. Net na Nieuwjaar werd hij derde in de Gouden Schoen en aan het einde van dat seizoen werd hij belofte van het jaar.
Dit hadden we van een Belg nog nooit gezien. De rots die er stond, op zijn zeventiende. Hij bracht rust in de verdediging. Benen als kabeltrossen, de torso van een gladiator en een duistere blik die elke spits op voorhand de moed in de schoenen deed zinken.
Jong, sterk, snel, technisch super en vooral: wat een lef. Intelligent, ook. Met open vizier keek deze 17-jarige de wereld in de ogen. Hij corrigeerde de vragen van journalisten waarvan de meesten zijn vader en zelfs grootvader konden zijn. Dacht na om zijn antwoord juist te formuleren. Dit was spektakel. Een rebel met een brein. Toenmalig Anderlecht-trainer Hugo Broos werd er net niet gek van.
Rel in Hamburg
Kompany is nog redelijk lang bij Anderlecht gebleven. Dergelijke talenten worden nu als tiener bij hun club van oorsprong weggeplukt. Hamburger SV haalde hem voor een clubrecord: acht miljoen euro. Tijdens zijn eerste training droeg hij ook daar zelfbewust en zonder plankenkoorts de belofte van een sensatie in zich. Geen Duitser die hem moest zeggen wat te doen.
Maar de twee jaar in de Duitse havenstad werden een tegenvaller. Kompany’s eigenwijsheid en blessures speelden hem parten. In zijn eerste seizoen speelde hij, inmiddels omgedoopt tot de Man van Glas, maar zes wedstrijden. Het tweede seizoen werd geteisterd door kleine blessures en groot emotioneel leed. Zijn moeder overleed, ze was pas 51. De club liet hem op adem komen, waardoor hij weer wat wedstrijden miste. Toen Kompany klaar leek om de hoge transfersom waar te maken, ging hij in de clinch met trainer Huub Stevens. Die gaf hem een disciplinaire schorsing en er ontstond een rel.
Toen Kompany weigerde terug te keren van de Olympische Spelen waar hij met de jonge Duivels speelde, was de maat vol. Hamburg verkocht hem voor dezelfde prijs door aan Manchester City. Ze waren er vanaf. En Kompany was van Hamburg af.
Vrienden met de sjeik
De transfer naar Manchester City leek in 2008 een forse stap terug. City was net negende geëindigd in de Premier League. Maar Kompany arriveerde op hetzelfde moment als de steenrijke sjeik Mansour bin Zayed Al Nahyan. Elf jaar later hadden ze samen hun ambities waargemaakt. Kompany werd een legende en het Engels voetbal is weer van Manchester City. Ze maakten elkaar groot. Heel groot. Het poenerige imago van City paste niet bij de sociaal geëngageerde Kompany. City leerde hem dat geld deuren opent. Hun huwelijk werd een succes.
In elf jaar werd het team van City drie tot vier keer ververst. Sjeik Mansour investeerde al meer dan 1,5 miljard euro, maar één speler
Hamburg verkocht hem voor dezelfde prijs als waarvoor ze hem gekocht hadden aan Manchester City. Ze waren er vanaf
Sjeik Mansour investeerde meer dan 1,5 miljard euro, maar één speler bleef altijd overeind: Vincent Kompany
bleef altijd overeind: Vincent Kompany. Savic, Boateng, Nastasic, Kolo Touré, Lescott, Mangala, Stones, ... al die verdedigers kostten veel meer, maar ze werden afgeserveerd. Hoewel hij ook in Engeland vaak out was, kon Vince the Prince als kapitein vier kampioensschalen, twee Engelse bekers en vier League Cups de lucht in steken.
Twee smetjes
Bij de nationale ploeg was Kompany’s blessuregevoeligheid een groter probleem dan bij City. In zestien jaar kwam hij tot 89 interlands. Veel te weinig, als je weet dat er in die periode 171 interlands werden gespeeld. Hij miste het EK 2016 en op het WK 2018 kwam hij pas vanaf de tweede ronde in actie. Een speler van zijn niveau had ook een internationale prijs moeten pakken. Met Manchester City of met de Gouden Generatie van de Duivels. Dát en die vele blessures zijn twee smetjes op een voortreffelijke carrière.