Enkeltje naar de maan

Terwijl op het filmfestival van Venetië een documentaire in première gaat over Greta Thunberg onder de originele titel Greta, neemt de filmwereld ook een moment om even in eigen boezem te kijken. Daar is een rapport opgedoken over de CO2-uitstoot van films. Meer bepaald van dure films die hopen kaskrakers te worden, in het Engelstalige vakjargon bekend als ‘tentpoles’.

Het is de eerste studie van die omvang sinds de UCLA in Los Angeles vaststelde dat Hollywood meer uitstoot genereert voor de staat Californië dan de luchtvaart, modesector en hotels.

Dit keer is het onderzoek besteld door het Britse filminstituut BFI. Het nam negentien filmproducties onder de loep die meer dan zestig miljoen euro hebben gekost en de voorbije vijf jaar werden opgenomen in het VK en de VS. Titels voor de films werden niet bekendgemaakt – wat goed aangeeft hoezeer de filmindustrie nog niet in het reine is met haar niet zo schone uitstoot. Zowat de helft van de uitstoot komt van transport, de andere van energie. Van die laatste komt 15 procent van dieselgeneratoren.

Gemiddeld is er een uitstoot van zo’n 2.840 ton CO2 per productie. Dat zou gelijkstaan aan elf enkele tripjes naar de maan. Waarom je een enkele trip naar de maan zou boeken, staat dan weer niet in het rapport. Misschien moet de filmindustrie ook eens kijken of elke uitstoot wel nodig was. In 1902 vloog Georges Méliès al naar de maan met niet meer dan wat papier-maché.

Het roept ook de vraag op: als je voor één Tenet elf mensen naar de maan kan sturen, is dat dan geen goeie deal? Wie zouden we dan sturen? Naar verluidt doet Tom Cruise al zijn stunts zelf.