‘We bouwen wat risico in’
Ann Verhaert (69) en Jef Verschueren (68)
‘Toen we eind juni, na maanden van elkaar gescheiden te zijn, voorzichtig weer afspraken, was het de bedoeling om afstand te houden’, zegt Ann Verhaert (69) uit Aartselaar. ‘Maar zodra de kleinkinderen ons zagen, kwamen ze op ons af gelopen. We hebben toen meteen beslist: dit houden we niet tegen. Het had veel te lang geduurd.’
Sindsdien zien Verhaert en haar man Jef Verschueren (68) hun vijf kleinkinderen – van 5 tot 11 jaar – weer geregeld; ‘maar altijd buiten of in goed verluchte ruimtes’. ‘Er is geen barrière meer tussen ons. We hebben zelfs meer fysiek contact dan vroeger, want de kinderen hangen voortdurend aan ons. En ja, dat is best eng. Ik ben erg ongerust, zeker omdat ik elke kleine verkoudheid die in de familie rondgaat, meteen overneem.’
‘We hebben daarom ook met onze huisarts gebeld, om haar te vragen of zij dit een goed idee vindt. Waar ze voor de zomer nog had geadviseerd om heel voorzichtig te zijn, begreep ze nu dat het te lang duurde. Ze gaf ons groen licht, op voorwaarde dat we alles goed zouden opvolgen.’
‘Toen Hanne (11) vorige week ziek van school terugkwam en een coronatest moest ondergaan, zijn wij meteen in zelfisolatie gegaan, tot de resultaten er waren. We hadden in de dagen voordien veel contact gehad. De test was negatief. Even later werden onze schoondochter en een ander kleinkind ziek, dus wij weer in quarantaine. Gelukkig opnieuw negatief.’
‘We beseffen heel goed dat we een risico nemen. Sinds de cijfers in Antwerpen de hoogte ingegaan zijn, houden wij altijd onze mondmaskers op. Maar we moeten wel wat risico inbouwen, anders houden we dit niet vol.’