Co-working-space

Als je me een jaar geleden had verteld dat ik ooit spontaan zou voorstellen een middag door te brengen in een binnenspeeltuin, had ik je gek verklaard. Het geluid van honderd krijsende kinderen, volgestouwd met suiker en adrenaline in een gesloten ruimte, leidde tot kortsluiting. Tel daarbij de tientallen ouders die op en neer krioelden om schoenen te zoeken, hoofden te tellen, drankjes te halen. En daarbij de nét te luide popmuziek en de kakofonie aan geuren van eten, sokken, zweethoofdjes. Gekmakend.

Maar dezer dagen vind ik het een prima locatie om regenachtige middagen te overbruggen. Dankzij de covid-maatregelen moet elke ouder op zijn plekje blijven zitten. De kinderen moeten zichzelf kunnen bezighouden en bestellingen gebeuren via smartphone. Ik kies een tafel naast een stopcontact, stuur de kinderen op kousenvoeten het speelparadijs in en werk met een grote koptelefoon op aan een boek. Af en toe stop ik, om een Fristi- of pannekoekpauze in te lassen en de namen van nieuwe vriendjes-voor-een-dag te aanhoren. Er wordt beduidend minder gehuild en gezeurd, en heel wat meer alleen gedurfd nu volwassenen stoelarrest hebben.

Ik krijg best veel gedaan in dat kleurrijke kantoor. Een jaar geleden had ik nooit geloofd dat zoveel chaos gezond zou zijn. Maar een plaats vinden in 2020 die leuker werd dan hij was vóór maart, daar kan ik alleen rustig van worden.