Alsof je je woonkamer voor het eerst ziet

Op de bovenste verdieping van het Fotomuseum wordt werk getoond van Lynne Cohen (1944-2014). Zij is een generatiegenote van Franck, maar inzake fotografie hebben ze weinig of niks gemeenschappelijk. Als de gevoelstemperatuur bij Franck die van een gezellig haardvuur is, zitten we met Cohen eerder rond de koelkast.

Vanuit een fascinatie voor onze obsessie met controle en ordening fotografeerde de Amerikaans-Canadese vier decennia lang uitsluitend interieurs, van woonkamers over kantoren, klaslokalen en kuur

oorden tot labo’s en militaire installaties. Ruimtes waarbij we ons allemaal wel iets kunnen voorstellen, maar die in het werk van Cohen, nochtans pure registraties met technische camera, iets absurds en fake krijgen. Iets kunstzinnigs ook vaak, nu eens huiveringwekkend,

dan weer hilarisch.

Haar inspiratie haalde Cohen bij onder anderen Guillaume Bijl, voor wie elk object, hoe banaal ook, een readymade of objet trouvé kan worden. En bij Jacques Tati’s cultfilm

die hier getoond wordt en de krankzinnigheid laat voelen van de omgeving die we voor onszelf gecreëerd hebben.

‘Er is niet veel dat er echt uitziet als je een stap achteruitzet’, zei Cohen daar zelf over. ‘Ik zou graag willen dat mensen de dingen zien alsof het voor het eerst was, en merken hoe vreemd ze lijken.’

Na zes pandemiemaanden hebben we misschien wel genoeg vreemde dingen voor het eerst gezien, maar niettemin: warm aan

bevolen. (dsl) tot 24/1 in het Fotomuseum

Antwerpen. www.fotomuseum.be ¨¨¨èè