Favorietjes

Er bestaat een fenomeen dat in het Engels ‘carcinization’ heet. Ik probeerde tevergeefs een Nederlandse vertaling te zoeken. Ik verzon er zelf eentje: ‘krabbificatie’. Dat is het verschijnsel dat door evolutiewetenschapper L.A. Boradaille werd omschreven als ‘één van de vele pogingen van de natuur om te evolueren naar een krab’.

De wetenschappelijke definitie is ingewikkelder, maar het komt erop neer dat telkens opnieuw doorheen de geschiedenis van de aarde, schelpdieren blijken te evolueren naar krabachtigen. Op allerlei verschillende locaties en vanuit allerlei verschillende oorspronkelijke vormen. Alsof Moeder Aarde eigenlijk wil zeggen: ‘Dit zijn mijn favorietjes, word maar zo.’

Het internet staat vol grappige theorieën daarover. Eentje daarvan achtervolgt me sinds ik haar las. Het gaat om het idee dat de kans groot is dat áls er buitenaards leven ontdekt wordt, dat in de vorm van intelligente krabachtige wezens zal zijn. Mochten we morgen het bestaan van aliens ontdekken, zou het me nauwelijks doen schrikken, want wat op deze planeet gebeurt, lijkt absurder dan eender wat daarbuiten gaande kan zijn.

Misschien vind ik het een grappige theorie, omdat ik krabben boeiende wezentjes vind. Ze zien er altijd zo vlijtig uit, en redelijk onschuldig. Het ergste wat een krab doet, is eens venijnig knijpen. Een ruimteschip met een paar slimme krabben achter het roer lijkt me veel minder eng dan wat er de volgende weken mogelijk in het nieuws komt. Doe je ding, 2020.