Fleetwood Mac, ook na 43 jaar nog steeds een hit
Rumours van Fleetwood Mac boort een derde generatie fans aan. Wat hebben tieners dan wel met relatieproblemen van dertigers?
Het is 2020, maar in de hitlijsten zou het 1977 kunnen zijn. Rumours van Fleetwood Mac staat al het hele jaar in de albumlijst van Ultratop, in augustus zelfs een week op de 24ste plaats. In de Billboard Charts staat de plaat deze week zelfs op de negende plaats, en de single ‘Dreams’ op drie.
Dat is zogezegd te wijten aan Tiktok. Eind vorige maand postte een zekere Nathan Apodaca uit Idaho daar een filmpje terwijl hij op zijn skateboard meelipt met ‘Dreams’. Dat filmpje is ondertussen zestig miljoen keer bekeken (60.000.000 keer!) en ontelbare keren geïmiteerd, onder meer door Mick Fleetwood en Stevie Nicks, altijd de zakenlui van de groep. (Nicks heeft vorige week meteen ook een solosingle op de markt gegooid, ‘Show me the way’ – zakenvrouw, we zeiden het al.)
Maar Tiktok is maar de zoveelste stap; Rumours is áltijd blijven verkopen, zegt Lorin Deforce van Music Mania in Gent. ‘Tot een jaar of zeven geleden kochten we alle exemplaren die we tweedehands konden vinden. Dezelfde dag was die gegarandeerd alweer de deur uit. Het publiek voor die plaat is groot en heel divers: jong en oud koopt ze. Een paar jaar geleden is Rumours weer op vinyl verschenen en sindsdien hebben we ze altijd op voorraad. Er gaat bijna geen dag voorbij dat we er geen verkopen. Voor de Record Store Day dit jaar was er een exclusieve uitgave met een alternatieve mix uit de jaren 70, en ook die is goed verkocht.’
Op Rumours staan vier hitsingles die nu nog steeds goed klinken: ‘Go your own way’, ‘Dreams’, ‘Don’t stop’ en ‘You make loving fun’. Plus concertfavorieten die iedereen kan meezingen, zoals ‘The chain’. Maar de mythe over de totstandkoming van Rumours is even groot als de commerciële impact van die plaat. Het is een verhaal van drank, drugs (er hing een zwart fluwelen zakje met cocaïne onder de mengtafel) en liefdesbreuken. Dat appelleert aan de voyeur in ons, en de muziek, in de jaren 70 soms smalend afgedaan als pop voor dertigers, krijgt er extra diepte door.
Personeelswissels
In de tien jaar vóór Rumours had Fleetwood Mac nochtans al drank- en drugverslavingen, sektes en psychoses overleefd, en negen personeelswissels. In 1974 volgde de tiende. De band haalde gitarist Lindsey Buckingham aan boord en zangeres Stevie Nicks, een stel. Allebei schreven ze songs. Op Fleetwood Mac, de eerste plaat waaraan ze meewerkten, stond ‘Rhiannon’ van Nicks. Ze murmelt sexy en slepend. In de tekst zit een dreiging die ze in de verf zette met heksenoutfits: hoge hoeden, sjaals, lange jurken.
Die klank perfectioneerde de groep op Rumours. Ze trokken na een uitputtende
tournee de studio in. Het was al duidelijk dat Buckingham en Nicks zonder het lucratieve aanbod van Fleetwood Mac uit elkaar waren gegaan. Nicks had gewerkt als serveerster zodat Buckingham muziek kon maken. ‘Rhiannon’ leerde haar dat haar songs even goed waren als de zijne.
Muzikale ruzie
De sterkte van Fleetwood Mac was dat het vier songschrijvers had: de McVies, Buckingham en Nicks. Die laatste twee begonnen een soort muzikale ruzie. Buckingham gaf het openingsschot met ‘Second hand news’ (‘I ain’t gonna miss you when you go’).
Nicks probeerde netjes te antwoorden in ‘Dreams’ (‘It’s only right that you should play
the way you feel it’). Buckingham pareerde met het venijnige ‘Go your own way’ (‘Loving you isn’t the right thing to do’). Enzovoort. Ook Christine en John McVie waren aan het scheiden. John McVie zal niet blij geweest zijn met Christines ‘You make loving fun’, een ode aan haar nieuwe lief Curry Grant, de lichtman van de groep. Mick
Fleetwood was het luisterend oor van de band, tot zijn vrouw Jenny Boyd de echtscheiding aanvroeg – het stel zou later scheiden, hertrouwen en weer scheiden.
John McVie was de enige van de songschrijvers die niet zong, en dus niet meepraatte. Dus had hij nog meer ruzies met Buckingham over de muzikale koers van de band. Maar tussen de songs over het hartzeer dat ze elkaar aandeden stond ook ‘The chain’, geschreven door de hele groep. Het is een anthem over de onbreekbare band die tussen mensen kan ontstaan; dat geldt voor de groep, maar ook voor veel luisteraars. Want wat hebben twintigers als Flo Windey, van Flowjob op Studio Brussel en
Club Flo doc op VTM 2 daar in vredesnaam mee? ‘Mijn moeder was en is een superfan van Fleetwood Mac’, zegt ze aan de telefoon. ‘Als “Rhiannon” in het Nederlands niet zo lelijk kan klinken, had ze me zo genoemd.’
Haar moeder vertelde haar ook wat er achter de plaat zat. ‘Die donkere kant, met de relatieshit en drugsproblemen, sprak me erg aan. “Gold dust woman” is nog steeds mijn favoriete song van de plaat.’ In die song trekt Nicks de parallel tussen heksenrituelen en de rituelen rond cocaïne. ‘Ik heb natuurlijk ook een levensgrote obsessie met Stevie Nicks, hoe ze zich kleedt, de teksten die ze schrijft, hoe ze zingt. Mijn ouders luisterden ook naar The B-52s en Patti Smith. Ik beluisterde die platen terwijl de
Joepie voor me lag en ik me afvroeg waar de rock-’n-roll was in de mensen in dat blad.’
De meeste mensen kenden eerst de hits van Rumours, en pas later wat er achter zat. ‘Maar ik heb teksten altijd heel belangrijk gevonden. Als mensen zeggen dat “Dreams” zo romantisch is, heb ik zin om te roepen – dat is het nummer waar ik een traantje bij kan wegpinken.’
‘Het is prachtig hoe Nicks dankzij dat filmpje op Tiktok weer een icoon voor jongeren is. Hun ouders, dertigers, waren misschien fan van Justin Timberlake. Ik heb Fleetwood Mac vorig jaar eindelijk live gezien, en het was mooi hoe daar twee generaties stonden. Straks zijn dat er dus drie.’
‘Ik heb een levensgrote obsessie met Stevie Nicks, hoe ze zich kleedt, de teksten die ze schrijft, hoe ze zingt’
Flo Windey
Radio en tvmaakster