Een groene deal op de Brusselse beurs
De Brusselse beurs is allang zijn zware (vervuilende) industrie kwijt, waardoor de Europese Green Deal, de ambitie om van Europa een klimaatneutraal continent te maken, op het eerste gezicht minder koersbepalend is voor onze beurs dan elders. Toch ontsnapt ook het Brusselse koersbord niet aan de trend: of door bedrijven die er rechtstreeks op inzetten of door bedrijven die indirect voordeel halen uit de Europese spelregels.
Europa wil dat de stap naar een groener Europa gelijke spelregels voor iedereen inhoudt, of de bedrijven nu binnen of buiten de unie gevestigd zijn. Sommigen zullen dat zien als een vorm van zacht protectionisme waarbij Europa niet zoals de Amerikaanse president Donald Trump een handelsoorlog lanceert, maar klimaatregels oplegt die maken dat bepaalde (vervuilende) producten minder gemakkelijk ingevoerd kunnen worden. Dat laatste beschermt dan weer de Europese producenten.
De koerssprong van Umicore, dinsdag, waarbij het aandeel meer dan 8 procent hoger ging om de dag erna wat gas terug te nemen, heeft alles te maken met die dubbele beweging.
Zelfs oude dames als Solvay beraden zich over de verkoop van hun chemische tak
Umicore, ooit een vervuilend bedrijf, was een van de eerste Bel20-bedrijven om de kaart van de duurzaamheid te trekken. Met de productie van kathoden voor elektrische batterijen leek het ook een wissel op de elektrische auto te trekken. Alleen kwam die divisie de jongste tijd onder druk om verschillende redenen – van overcapaciteit tot populaire alternatieve batterij-oplossingen.
De plannen van de Europese Commissie om in december strikte criteria inzake duurzame batterijen te formuleren, waren de directe aanleiding voor de koerssprong. Europa wil eisen dat batterijen alleen uit duurzame materialen vervaardigd mogen worden. Dat zou Umicore enige bescherming moeten geven tegenover de Chinese producenten van kathoden die dit jaar een flinke prijsdruk veroorzaakten, wat dan weer woog op Umicore. Het is ook uitkijken of de nieuwe regels onderdeel worden van een nieuwe batterijrichtlijn die ook regels inzake recyclage zal stipuleren.
Er komt ook druk vanuit de beleggers. Steeds meer investeerders willen niet langer aandelen kopen van ondernemingen die niet aan de ESG-regels voldoen, een set van principes rond duurzaam en maatschappelijk bewust ondernemen. Aandelen die niet voldoen, worden vermeden door grote institutionele investeerders. Daardoor dreigen die bedrijven met een korting te noteren op de beurs, wat een hogere kapitaalkost impliceert.
Banken als KBC zijn omwille van hun eigen duurzaamheidscharter niet langer bereid om niet-ESG-bedrijven nog kredieten te verstrekken. Zo worden de nieuwe maatschappelijke regels het nieuwe normaal. Zelfs oude dames als Solvay beraden zich over de verkoop van hun chemische tak die onder meer levert aan de vervuilende frackingindustrie. Geld verdienen door de planeet te vervuilen, past niet langer bij het imago dat Solvay wil uitdragen. Bedrijfsleiders kunnen zich beter niet vergissen. Het is nog maar het begin van een nieuwe golf die de komende jaren versneld over de economie zal rollen.
In ‘De Grote Markt’ duikt de economieredactie dagelijks in een opmerkelijke beweging in de economische wereld.