Creativiteit met de ‘c’ van corona

Ruim een jaar na het uitbreken van de coronapandemie blijken fictiereeksen het grootste slachtoffer onder de tv-programma’s. Voor de rest heeft de creatieve sector …. creatief nagedacht.

later dan gepland uitgezonden en de afleveringen zijn iets korter.’ Omdat opnames door corona meer tijd vergen, verdwijnt de marge tussen de opnameperiode en de uitzenddatum. ‘Dat zet extra druk op de ketel, want als er iets misloopt, dreigen we de uitzenddatum niet te halen’, aldus nog Goris.

Voor twee Eén-programma’s viel er geen creatieve coronaoplossing te bedenken. ‘De Columbus en Taboe hebben we moeten uitstellen naar dit najaar of later. Van Taboe zijn alle humaninterestsequenties al opgenomen, maar voor de comedyshow van Philippe Geubels heb je een volle zaal nodig. Het werkt niet in een cafeetje met twee bubbels en een paardenkop’, zegt de VRT-netmanager.

De coronamaatregelen maken televisie maken overal duurder, en ook in Vlaanderen is dat zo. Goris: ‘Het proces wordt complexer en verloopt trager. Dat kost meer. Die meerkost vangen we op door slimme keuzes te maken in ons schema en samen met de productiehuizen oplossingen te zoeken.’ Bovendien kreeg de VRT vorig jaar in juni 3,8 miljoen euro coronasubsidies, onder meer om de extra kosten van de crisis te dekken.

Blijvertjes

Demasure wijst erop dat corona vooral de creativiteit heeft doen bovendrijven. ‘De Container Cup, die nu zelfs tegenover de soaps een marktaandeel van twintig procent haalt, zou er nooit geweest zijn zonder de pandemie. Dat programma is echt een succes en gaat de pandemie zéker overleven. Die creativiteit is misschien de belangrijkste les van het voorbije jaar’, vindt Demasure. Ook Goris zag in zijn rangen iets gelijkaardigs gebeuren. ‘Om de sector te ondersteunen, hebben we bij productiehuizen enkele lockdownreeksen besteld. Denk maar aan Leef of We moeten eens praten. Dat waren korte fictiereeksen met twee acteurs per scène die relatief snel opgenomen en uitgezonden zijn. Wat daaruit gekomen is, had de intensiteit van een theaterstuk. Het is een nieuwe vorm van fictie die er nooit zou geweest zijn zonder corona. Dat genre blijven we maken. Ook na de pandemie.’