Snötterbröd
Maandag om 20.40 uur op VTM.
¨¨èèè
Ik ben eens tien dagen met vakantie geweest in Zweden, met het gezin. Dat was leuk. Een huisje aan een meer in de bossen, met een roeiboot en enkele kano’s ter beschikking. Het was redelijk goed weer. De natuur was mooi, evenals het landschap, of is dat hetzelfde, ik ben geen kenner. Van varen op een meer word je rustig, weet ik nog, je komt helemaal tot jezelf. Na tien dagen was ik zo rustig en tot mezelf gekomen dat ik niet snel genoeg weer thuis kon zijn. Zweden is een prachtig land, maar het is er ook onnoemelijk saai. Overal dezelfde bossen en meren, overal dezelfde roeiboten en kano’s. Inzake eten kun je kiezen tussen rundergehakt en elandengehakt. Het tweede is duurder en er zit een raar smaakje aan. Je kunt ook rotte vis eten. Wijn kun je niet kopen in de supermarkt, je moet naar een speciale winkel van de overheid, waar ze je aan de kassa bekijken alsof je kinderporno komt kopen. Trouwens, die elanden? Zien er sympathiek uit, maar als je ze tegen het lijf loopt en je smoel staat ze niet aan, dan word je wat later onherkenbaar toegetakeld teruggevonden in de bossen. Zweden? Eén keer, maar geen twee keer.
Naar dat land verhuist dus Staf Coppens met zijn vrouw, de Nederlandse voormalige kunstschaatsster Monique, en hun twee kinderen van elf en twaalf of zo. Om er in de zomer een camping uit te baten. En om zich in de andere seizoenen kapot te vervelen. Dat gevoel krijg je toch na drie afleveringen van Camping Coppens, want er valt ginds kennelijk geen moer te beleven. Waarom zou het programma anders de eerste twee afleveringen van drie kwartier lang hebben laten zien hoe het gezin Coppens besliste om te verhuizen, hoe Staf dat aan zijn broers en zijn moeder meldde, hoe hij en zijn vrouw verhuisdozen inpakten, en nog meer verhuisdozen inpakten. En maar snotteren, de hele tijd.
In Zweden hebben we de camping al even mogen zien, maar ze wonen er nog niet, want de vergunning is niet in orde. Een huurhuisje dan maar, waarvan we gisteren in de derde aflevering al snel leerden dat de decoratie te wensen overlaat en de badkamer helemaal onder water staat zodra je de douchekraan opendraait. We zagen ook hoe Monique op de eerste dag na aankomst al schaatsles gaf aan lokale tienermeisjes. De kinderen mochten al eens kennismaken met de nieuwe school. Broer Maarten kwam op bezoek en bleef maar vragen naar de beweegredenen van Staf. Staf wilde er niet te diep op ingaan, anders werd het te veel een Canvasprogramma, vond hij. Was het maar wat meer een Canvasprogramma, maar Staf hield het er liever bij dat hij zijn droom najaagt. Mensen die hun droom najagen, moeten veel geduld hebben, blijkt uit dit programma. Mensen die naar dit programma kijken al evenzeer.
Het mocht niet te veel een Canvasprogramma worden, vond Staf. Was het maar wat meer een Canvasprogramma