Marketeers van de nieuwe politiek
Er valt veel voor te zeggen dat een partij haar subsidies naar eigen goeddunken kan besteden (DS 19 april) en dat de SP.A een interessante koop deed met Vooruit. Meer nog: het is tekstboek marketing om voor relatief weinig geld een naam te kopen die de kern van je missionstatement uitdraagt, die bovendien socialistische wortels heeft, voor altijd geassocieerd zal worden met cultureel erfgoed en met een rebellerend volk dat de handen zelf uit de mouwen steekt, en die in kapitalen van 6,80 meter bij 8, 60 meter op een van Vlaanderens mooiste beschermde gevels prijkt – zichtbaar van Nieuwpoort tot Sint-Niklaas.
Maar er zijn meer kanten aan het verhaal dan een partij die een nieuwe naam kiest en het een of andere kunstencentrum dat daar een probleem van maakt. Want, jawel, het spreekt voor zich dat een bekend kunstencentrum niet kan blijven functioneren onder hetzelfde etiket als een politieke partij (terwijl de partij daar net van zou kunnen profiteren). Dus was het de partij óf het kunstencentrum. Een financiële onderhandeling óf een juridisch gevecht. Maar een twist werd het hoe dan ook. Die werd ingezet door een partij die van mening is dat een naam die zelfs de huidige raad van bestuur van De Vooruit niet toekomt, haar toebehoort. Zeker als ze ervoor betaalt.
Daarom is het vreemd dat, ook al getuigt het van puike marketing, de partij buiten schot blijft in de verontwaardiging.
Als cynische burgers schermen met ‘de arrogantie van de macht’, dan is een partij die zich schaamteloos de naam van een bekend kunstencentrum toe-eigent, koren op de molen. Meer nog: het financiële akkoord dat achter gesloten deuren getekend werd en waarover niemand iets hoeft te weten, maakt de omslag van partij naar beweging enigszins hypocriet en zelfs kolderiek.
Want ondertussen schrijft de partij ongestoord haar eigen verhaal. Een verhaal waarin ze zichzelf een ‘beweging’ en haar programma een missionstatement noemt. Waarmee ze komaf wil maken met de ‘oude politiek, een eiland waar alleen politiekers onder elkaar beslissingen nemen’. Dat moet door middel van transparantie en participatie en het ‘opensmijten van ramen en deuren voor iedereen die vooruit wil’. En omdat ze beseft dat jezelf een beweging noemen de oude politiek nog niet doet doodbloeden, is haar motto Show, don’t tell. ‘We bewijzen het ook’, schrijft de partij op haar site. ‘In De Haan gaan we onder de naam Samen Vooruit! een intense samenwerking aan om via onze brede beweging het leven elke dag wat beter te maken voor de inwoners.’
Als ze het niet menen, hebben ze wel een goed gevoel voor humor. En anders is de beweging veroordeeld tot een mea culpa over de naamsverandering. En vooral: een nieuwe zoektocht naar een nieuwe naam.