Onovertroffen in sterk en wit maken

Titanium is ijzersterk, maar ook heel licht. Bij gelijk volume weegt het glanzende, zilverkleurige metaal bijna de helft minder dan staal. Zijn sterkte blijft bovendien lang behouden, want een fenomeen als metaalmoeheid is titanium vreemd. Met zulke eigenschappen zijn er toepassingen bij de vleet – van vliegtuigen, helikopters en ruimtevaartuigen over deurklinken, fietsframes en golfclubs tot outdoorkookgerei. Bij veel toepassingen helpt het dat titanium ook sterk blijft bij hogere temperaturen.

Titanium is bovendien bijzonder corrosiebestendig, waardoor roest er nauwelijks vat op heeft. Zelfs in de meest metaalonvriendelijke omgevingen, zoals in zeewater, verhindert die ‘natuurlijke’ coating roestvorming.

Ook architecten kennen de fameuze corrosiebestendigheid van titanium. Het meest iconische voorbeeld is het Guggenheim Museum in Bilbao, dat bekleed is met ruim dertigduizend vierkante meter titaniumplaten. Al decennialang worden kunstgewrichten, chirurgische platen, schroeven en pinnen, artificiële tandwortels maar ook pacemakers van titanium gemaakt. Daarbij helpt het dat het metaal ook ‘biocompatibel’ is: het wordt niet door het lichaam afgestoten en is niet giftig.

Net als zuiver titanium is ook titaniumdioxide niet giftig. Daardoor heeft TiO2 vorige eeuw het toxische loodwit weggeconcurreerd als wit pigment in onder meer verven, plastics, vezels, keramiek, papier en zelfs voedingswaren. Dat heeft geleid tot het ontstaan van titaanwit, een dekkend pigment dat bijvoorbeeld printpapier zijn helderwitte, matte oppervlak geeft. De witmakende kracht vloeit voort uit de hoge brekingsindex van TiO2, waardoor invallend licht sterk wordt verstrooid – daardoor schemert bij dubbelzijdig afdrukken de achterzijde niet door in de voorzijde. Maar TiO2 verstrooit niet alleen goed, het absorbeert bijvoorbeeld ook heel selectief uvstraling, waardoor het ook in zonnecrèmes wordt verwerkt.