‘Misschien ben ik beter in vorm dan dat ik zelf denk’
Voor vele renners is Belgisch kampioen worden het hoogste goed. Wout van Aert pakte de titel tussen de soep en de patatten. Pas vrijdag keerde hij vanuit hoogtestage terug naar België, een slopende autorit van 1.000 kilometer.
Wout van Aert als Belgische kampioen. Het is geen unicum. Hij pakte al vier keer de driekleur in het veldrijden en twee keer in het tijdrijden. Nu zijn eerste keer op de weg.
Ook geen unicum, die combo van tricoleres over wielerdisciplines heen. René Vermandel in de jaren 20 en – uiteraard – Roger De Vlaeminck in de jaren 60 en 70 wonnen ook een titel op weg en het veld. Wel uniek, die combinatie in dezelfde jaargang. ‘Ik vroeg het mij deze week nog af en dacht dat Roger het wel eens had gefixt. Blijkbaar niet. Ik ben nu officieel beter dan Roger De Vlaeminck. Daar mag ik trots op zijn.’
Van Aert zei het al knipogend. Nog een knipoog waard, is dat hij de titel pakt in Waregem. In 2014, tijdens zijn vorige passage op de Hippodroom werd hij uit koers gezet na een valse start op het BK veldrijden voor beloften. Toen een dieptepunt in een carrière, die eigenlijk nog moest starten. ‘Dan hadden ze ook nog eens verzonnen om er elke ronde te passeren. Ik vermoed om mij te motiveren.’
Kopzorgen
Nochtans was er motivatie genoeg. De vervelende appendicitis in mei en de daarbij gepaarde conditionele achterstand, het bedrag van 662.000 euro dat hem boven het hoofd hangt in de rechtszaak tegen Nick Nuyens. Nog veel erger: Goede vriend Glenn Smolderen, die eind mei de strijd verloor tegen botkanker. Het hakte in op Wout van Aert. ‘Het overlijden van Glenn is hard aangekomen.Soms heb ik de indruk dat ik leef tegen duizend kilometer per uur, maar op zo’n moment staat mijn leven even stil. Het zat al drie weken in mijn hoofd om deze Belgische titel voor Glenn te winnen. Hij heeft mij de nodige kracht gegeven.’
Voor het BK in Waregem was Van Aert nochtans niet eerder van hoogtestage teruggekeerd. Pas vrijdag reden hij, Sarah en zoontje Georges van Tignes naar Herentals. ‘Ideaal was het dus niet, maar het heeft gewerkt. Ik heb in het verVan leden al veel beter voorbereid aan de start gestaan van een BK, maar toen mislukte het. Dat ik nu win, betekent dat ik toch niet zo slecht ben. Misschien ben ik beter in vorm dan ik zelf denk.’
Het BK was geen doetje. In het eerste uur werd 50 km afgelegd.
Wout van Aert
Aan het einde bedroeg de gemiddelde snelheid 47 km/u. Een vliegmeeting, waarin de grote blokken elkaar in de eerste uren neutraliseerden, waardoor de enkelingen of in het geval van Jumbo-Visma twee man in een zetel naar de finale werden gebracht. In de finale kon Aert beroep doen op Nathan Van Hooydonck: ‘Hij was opnieuw van goudwaarde. Niet de eerste keer dit jaar. Ik ben hem dankbaar.’
Van Aert won in Waregem de sprint van Edward Theuns en Remco Evenepoel. ‘Niet evident. Remco reed fenomenaal hard, waardoor ik in de slotronde weinig kon uitrusten en Edward is ook snel. Het was tricky en een sprint met drie is altijd moeilijk’, verwees Van Aert naar de Brabantse Pijl waar hij een sprint met drie verloor en de Amstel Gold Race waar hij een sprint met drie zeer nipt won. Deze sprint won hij opnieuw nipt. ‘Voor mijn zelfvertrouwen geeft deze sprintzege een boost.’
Ontgoochelde Theuns Nummer twee Edward Theuns kon zijn ontgoocheling maar moeilijk verstoppen. ‘Wat scheelde het? Dertig centimeter. Ik weet niet of ik ooit nog zo dicht bij een nationale titel zal komen. Hier ga ik toch even slecht van slapen.’
Dat Theuns zo sterk voor de dag kwam, had nog een andere reden. De Belg van Trek-Segafredo reed in Waregem duidelijk op revanche. Theuns was gisterenavond nog steeds niet zeker van een Tourselectie. Hij ligt voor de laatste plaats in de balans met de Luxemburger Kirsch. Dat wringt. ‘Ik zou het bijna ‘kwetsend’ noemen’, klonk het. ‘Ik rij supergoed. Ik ben enorm professioneel qua voorbereiding, hoogtestages, noem maar op… Toch houden zij mij in onzekerheid.’ Of hij vermoedt dat de ogen bij Trek-Segafredo zullen opengaan na dit BK? ‘Ik hoop dat ze mij nu zullen meepakken, ja’, besloot Theuns. ‘Ik heb alleszins getoond dat ik de selectie verdien. Maar dat vind ik al langer.’
‘Voor mijn zelfvertrouwen geeft deze sprintzege een boost’