De huid van de Palm
Sprak ik gisteren met de winnaar van de Gouden Palm op het 74ste filmfestival van Cannes? Boven een bord couscous gaf Asghar Farhadi een uitgeslapen indruk: het feest moest duidelijk nog beginnen. Hij lachte mijn voorbarige felicitaties weg. Zou die uitdrukking over de huid van de beer ook bestaan in het Perzisch?
Over een beer gesproken: precies tien jaar geleden won hij als eerste Iraanse regisseur ooit de Gouden Beer in Berlijn met A separation. Kan hij daar nu de Gouden Palm aan toevoegen? Hij was de voorbije jaren vaste klant in Cannes. Met Le passé won Bérénice Bejo de prijs voor beste actrice, voor The salesman kreeg hij die voor beste scenario.
Vervolgens kreeg hij het onzalige idee om in Spanje een film te gaan opnemen met Javier Bardem en Penélope Cruz. Ik was daar destijds nog redelijk mild voor,
Is het beter eervol te sterven in de gevangenis dan met leugens een vrij man te zijn?
maar achteraf kun je dat alleen maar als een misstap beschouwen. Ergens ging er iets van Farhadi verloren in vertaling. Dat zie je pas helemaal nu hij terugkeerde naar Iran met A hero, de film die hier in Cannes bekendstaat als Un héros, of voor de fans van Farsi: Ghahreman. De film gaat over een man die in de gevangenis is beland omdat hij schulden heeft gemaakt. Op een dag verlof blijkt dat zijn geliefde per toeval op straat een handtas had gevonden met zeventien echte gouden munten. Kunnen ze daarmee de schuldeiser terugbetalen? De twee kunnen hun geluk en hun verliefdheid niet op!
Alleen: kan hij dat wel maken? Hij besluit de tas terug te geven aan de vrouw die ze kwijtraakte. Wanneer dat het bestuur van de gevangenis ter ore komt, roepen ze hem terstond uit tot een ware held. Zo ontstaat een confronterende film over geweten en Gutmenschen, maar ook over het oordeel van anderen, waardigheid en gezichtsverlies. Is het beter eervol te sterven in de gevangenis dan met leugens een vrij man te zijn?
Twee keer al won Farhadi de Oscar voor beste internationale film, maar nog nooit kon hij de belangrijkste prijs op een filmfestival in de wacht slepen. Zou dit dan zijn jaar zijn? Niet te overhaast. Terwijl u dit stukje leest, worden de laatste kanshebbers vertoond. Vandaag gaat Nitram in première, een film van de Australische filmmaker Justin Kurzel, met die immer akelige Caleb Landry Jones in een hoofdrol.
De laatste film van het festival is een Belgische: Joachim Lafosse maakt voor het eerst kans op een Gouden Palm, met Les intranquilles. Festivalorganisatoren steken maar wat graag de beste film helemaal op het eind, al was het maar om de journalisten die te vroeg naar huis zijn vertrokken ervan langs te geven. Het venijn zit hem in de staart? Die moeten ze wel kennen in het Perzisch. Er leven 64 soorten schorpioenen in Iran.