Help eerst de slachtoffers, houd de politiek voor later

De apocalyptische beelden verbijsteren en maken tegelijkertijd heel wat emoties los. Mensen van bij ons hebben voor hun leven gevochten. De verwoestingen ogen ongezien, de dagen van de apocalyps leken aangebroken. België beleefde de grootste natuurcatastrofe sinds mensenheugenis, zeg maar sedert zijn bestaan.

Rampen en ellende brengen ook het beste in de mens naar boven. De afgelopen dagen leverden onwaarschijnlijke voorbeelden van solidariteit. Professionele reddingswerkers uit binnen- en buitenland overtroffen zichzelf. Maar ook heel wat gewone inwoners etaleerden een ontroerende betrokkenheid ten aanzien van hun medeburgers.

Het zal dagen duren voor de volledige omvang van de ramp duidelijk wordt. Het menselijk leed valt sowieso niet te peilen. Tientallen landgenoten – het dodencijfer stijgt nog ongetwijfeld – verloren het leven. Tel daarbij de materiële schade die in de honderden miljoenen loopt. Duizenden huizen zijn ingestort, doorweekt, tijdelijk of permanent onbewoonbaar. Veel mensen zijn alles kwijt, hun opgebouwde bestaan spoelde in luttele minuten volledig weg.

Zij moeten zo snel mogelijk opnieuw een toekomst kunnen opbouwen. Verzekeringsmaatschappijen, overheden, rampenfondsen en wij allemaal via het Rode Kruis hebben de opdracht om hen daarbij te helpen. Na corona sloeg het kolkende water de economische activiteit in delen van het land opnieuw aan diggelen. Voor ondernemers is dit een tragiek in het kwadraat.

Ook voor politici – van het hoogste tot het laagste ambt – wordt het een flinke uitdaging. Een dag van nationale rouw staat terecht stil bij de rampzalige gebeurtenissen. Buiten wat morele steun levert dat de slachtoffers evenwel niet zo veel op. Dit wordt een tijd van dienstbaarheid, niet van politieke spelletjes, laat staan van wederzijdse verwijten.

In een latere fase moet de analyse worden gemaakt. Dat kan gaan over de organisatie en de uitrusting van de hulpdiensten. Bovendien zal er worden nagedacht over mogelijke oorzaken. Uiteraard gebeurt dat op macroniveau, waarbij wordt verwezen naar het steeds extremere weer.

Dat mag het microniveau niet in de weg staan. De strijd tegen de neerslag vraagt meer dan een ambitieus klimaatplan. Hoe staat het met de ruimtelijke ordening? Moeten er meer wachtbekkens komen? Kunnen rivieren worden aangepakt? Al moet iedereen beseffen dat er tegen deze ‘waterbom’ geen kruid gewassen was. Het zal de politieke recuperatie niet in de weg staan.

Veel mensen zijn alles kwijt, hun bestaan spoelde in luttele minuten volledig weg