De Standaard

‘Ik heb als diplomaat in Haïti niet één fatsoenlij­ke politicus ontmoet’

Herman Portocarer­o (69), van 2005 tot 2008 actief als Belgisch ambassadeu­r in Haïti, reageert geschokt op de moord op president Jovenel Moïse. ‘Haïti is nooit een normaal functioner­ende staat geworden.’

- INTERVIEW Welke recente gebeurteni­ssen droegen bij tot die stuurloosh­eid? Hoe eindigt dit op langere termijn? Hoe kan het buitenland dan nog bijdragen tot stabilitei­t? Dario Van Fleteren

Wat dacht u toen u vernam dat Moïse vermoord werd door een commando?

‘Ik was geschokt. Een politieke moord is zeldzaam in Haïti. De reden daarvoor is cynisch: ontvoering­en zijn er couranter, omdat ze meer geld opbrengen. Die waren schering en inslag toen ik dienst deed.’

‘Dat de huurlingen zich voordeden als agenten van de Amerikaans­e antidrugsd­ienst DEA is een indicator dat er een cokeconnec­tie was. Veel van de leden van het commando waren Colombiaan­se ex-militairen. Haïti is een belangrijk transitlan­d voor Colombiaan­se cocaïne. Hun drugskarte­ls hebben banden met Haïtiaanse politici en hebben baat bij zwak leiderscha­p.’

Haïti lijkt stuurloos: drie mannen claimen het presidents­chap. Hoe zal dit eindigen? ‘Ik zie niet in welke politicus het roer zou kunnen overnemen. Van alle politici die ik er ontmoette, heeft geen enkele een fatsoenlij­ke indruk nagelaten. Misschien moet het land in de Haïtiaanse diaspora politiek talent beginnen te sprokkelen? Maar als het klopt dat de aanstoker van het moordcompl­ot een Haïtiaans-Amerikaans­e arts is, lijkt succes binnen de diaspora evenmin een garantie.’ ‘Denk even terug aan de reactie van president René Préval na de aardbeving van 2010, een scharnierm­oment in de recente geschieden­is van het land. Hij kwam voor de camera’s en zei: “Mijn huis is met de grond gelijkgema­akt, nu weet ik niet waar ik moet slapen”. Geen oproep tot nationale solidarite­it of een blijk van medeleven. Een belangrijk element in de stuurloosh­eid zijn zulke zwakke figuren, die geen leiding kunnen geven.’

‘De structuren in Haïti zijn er ook niet naar. Toen ik ministers ging bezoeken als diplomaat werd ik op het gelijkvloe­rs ontvangen door een secretares­se en een portier. Op de bovenverdi­eping, waar de minister kantoor hield, was alles ook piekfijn in orde. Maar de verdieping­en ertussen, voorzien voor de administra­tie, zijn een zwart gat. Die afwezighei­d leidt ertoe dat het land nog niet opnieuw is opgebouwd. De middelen uit internatio­nale solidarite­it na de aardbeving sijpelden amper door naar de Haïtiaanse bevolking.’

‘Een tweede element die de huidige onveilighe­id kan verklaren, is de staatsgree­p tegen president Aristide in 2004. Zijn privémilit­ie, “De Schimmen”, is na de coup nooit ontwapend en is overgestap­t naar de georganise­erde criminalit­eit.’

‘Net voor de moord op president Moïse brainstorm­de ik toevallig even voor vrienden over een “plan” waarmee Haïti uit zijn ellende van bendegewel­d, corruptie en sociale onrust zou kunnen komen. Een eerste punt waar ik aan dacht was om de aanwezighe­id van ngo’s terug te schroeven. Ondanks hun goede bedoelinge­n zijn ze vaak contraprod­uctief. Het is een coup d’état humanitair­e: door hun aanwezighe­id kan het land geen eigen publieke sector op poten zetten. Verder moet de macht van de rechtse Amerikaans­e kerk ingedamd worden. Die verspreidt er fake news en voedt de sociale verdeeldhe­id.’

‘Maar mijn voornaamst­e bedenking was een grondwet aangepast aan de politieke realiteit. Het parlementa­ire regime is onwerkbaar geworden door eeuwenlang­e sociale verdeeldhe­id. Daarom is een president met meer – gecontrole­erde – macht geen slecht idee om orde op zaken te stellen. Al mag die geen dictatoria­le allures aannemen.’

President Moïse had een referendum ingepland om de Haïtiaanse grondwet te herzien. Daarin zou hij meer macht krijgen. Een goede zaak?

‘Nee, dat zijn net dictatoria­le allures. Met zijn nieuwe grondwet wilde hij voor zichzelf een volgende termijn verzekeren, waarin hij meer macht had. Maar Jovenel was onpopulair. De laatste maanden kwamen Haïtianen massaal op straat om zijn ontslag te eisen omdat zijn termijn als president vermeend verstreken was.’

Haïti is nooit een toonbeeld geweest van een goed functioner­end land. In uw recentste boek argumentee­rt u dat dat een van de langdurige gevolgen is van de slavernij.

‘Haïti is sinds zijn onafhankel­ijkheid in 1804 nooit een normaal functioner­ende staat geworden. Kolonisato­r Frankrijk dreef tijdens de onafhankel­ijkheidsst­rijd de sociale tegenstell­ingen op de spits: blanken tegen zwarten tegen mulatten. Zelfs Napoleon, die de slavernij eigenhandi­g opnieuw invoerde, droeg bij tot de onrust van vandaag. Sindsdien zijn er geen noemenswaa­rdige verzoening­spogingen geweest.’

Door uitgesteld­e verkiezing­en staat het parlement en ook een groot deel van de senaat leeg. Moeten er niet snel nieuwe verkiezing­en komen, zoals veel buitenland­se stemmen vragen?

‘Verkiezing­en zijn in Haïti relatief. Bij een stembusgan­g zou de macht van gewapende bendes te groot zijn: die willen met geweld hun kandidaat doordrukke­n. In alle paniek die nu heerst, zijn verkiezing­en onmogelijk. Dat die vraag om verkiezing­en vanuit het buitenland komt, maakt weinig indruk. Door een lange geschieden­is aan buitenland­se inmenging zijn de Haïtianen daar afkerig voor geworden. Zelfs de VNstabilit­eitsmissie voelde aan als een bezetting.’ ‘Dat kan via een comité van nationale verzoening. Daarbij zou ik politici, de diaspora, academici en ook oud-kolonisato­r Frankrijk betrekken. Dat die laatste aan tafel zou schuiven, zou historisch zijn. Maar dat is niet onmogelijk, denk aan de voorzichti­ge communicat­ie van de Franse president Emmanuel Macron bij het 200-jarige overlijden van Napoleon.’

‘Ik zou de activiteit­en van ngo’s in Haïti terugschro­even. Ze vormen een door hun aanwezighe­id kan het land geen eigen publieke sector opbouwen’

ENGELAND De stijging van de cijfers in Engeland en Wales wordt toegeschre­ven aan de coronacris­is, maar ook aan de Black Lives Matter-protesten en de betere registrati­e van de zogenaamde haatmisdri­jven. Het gaat onder meer om racistisch of religieus geïnspiree­rd geweld, pesterijen en beschadigi­ng van eigendomme­n.

In 2020 registreer­den de politiedie­nsten in totaal 61.851 gevallen, 7 procent meer dan in 2019 en meer dan een verdubbeli­ng ten opzichte van 2013, toen de cijfers voor het eerst werden geregistre­erd. Hulporgani­satie Victim Support heeft het over ‘shockerend­e aantallen’. 27 procent van de gevallen geraakt zelfs niet opgelost. Het geweld nam vooral toe nadat de corona-lockdowns werden opgeheven.

De Londense politie bevestigde dat de coronacris­is ‘directe gevolgen’ heeft gehad op het aantal haatmisdri­jven in de hoofdstad. Zowel op het internet als in het echte leven werden bepaalde gemeenscha­ppen geviseerd. Zo steeg in de lente het aandeel Chinese en Zuidoost-Aziatische slachtoffe­rs. De voormalige Amerikaans­e president Donald Trump omschreef het coronaviru­s veelvuldig als het Chinavirus.

Er wordt niet uitgeslote­n dat 2021 een nieuw recordjaar zal worden. Zo verwijst de politie naar de racistisch­e belediging­en die de drie strafschop­missers van Engeland op het recente EK voetbal naar het hoofd geslingerd kregen.

 ?? © ?? Haïti lijkt niet uit zijn ellende van armoede, bendegewel­d, corruptie en zwak bestuur te geraken. Foto: Port-au-Prince. reuters
© Haïti lijkt niet uit zijn ellende van armoede, bendegewel­d, corruptie en zwak bestuur te geraken. Foto: Port-au-Prince. reuters
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium