Spiraaltje, spiraaltje aan de wand
De Saw-franchise slaat een zijweg in met Chris Rock als een wantrouwige rechercheur.
Geen zomer zonder nieuwe episodes in onvermoeibare franchises. Een week na de negende Fast & furious komt Spiral in de zalen: ook nummer negen, maar dan in de Sawreeks. Het is een spin-off, die minder netjes aansluit bij zijn voorgangers. Gaat het nog wel over de beruchte ‘jigsaw killer’?
Het verhaal opent met een moord in de gruwelijk sadistische stijl van de seriedoder, maar de rechercheurs zijn meteen zeker van hun zaak: het betreft een copycat. Dat kan natuurlijk niet anders, want John ‘Jigsaw’ Kramer werd gedood in Saw III. De nieuwe dader laat wel een markering achter die refereert aan de psychopaat: een bloedrode spiraal als symbool voor verandering en vooruitgang.
Het kon wel de sinistere campagne van een politieke partij zijn, maar hier ligt toch eerder de wens van een enkeling aan de basis om een corrupt korps te zuiveren. Niets nieuws onder de zon, en dat is ook deze film. Met mildheid en lage verwachtingen schiet je nog het meest op. Wie hongerig is naar wreedheden en gruwel, zal voldaan huiswaarts keren.
Ziekelijk
Notoir komiek Chris Rock is de vuilgebekte, onorthodoxe einzelgänger van het onderzoeksduo. Hij moet The handmaid’s tale-acteur Max Minghella er als partner bij nemen, die zich als groentje gedienstig opstelt. ‘Hoe drink je ’s ochtends graag je koffie?’ Bitsig: ‘Alleen.’ Het tweetal doet eerst nog denken aan Ethan Hawke en Denzel Washington in Training day, zeker wanneer Rock zijn cynische kijk op vrouwen en huwelijkstrouw deelt.
Maar de explosieve chemie is niet waar het om draait, wel de voortgang van het verhaal. Terwijl de serie
Wie hongerig is naar wreedheden en gruwel, zal voldaan huiswaarts keren
moordenaar lepe spelletjes speelt met de hoofdrechercheur, stapelen de lichamen zich op. Net zoals de clichés: telefoontjes met waarschuwingen blijven onbeantwoord, cruciale inzichten komen net te laat. Intussen worden slachtoffers gepijnigd ten vermake van het publiek.
Dat komt rijkelijk in beeld, maar schokken doet het niet. Hebben we het allemaal al te vaak gezien?
Dat het ziekelijk is, werd de franchise al eerder verweten. Anderen redeneren dat de botte gruwel onze perverse honger naar geweld stilt. Beter dan tot actie over te gaan, klinkt het dan. Liever een originele, minder formulematige huiverfilm, redeneren wij. Aan het eind blijkt Spiral alles wat je vreest – of inmiddels verwacht – van een zomerblockbuster: op z’n best onderhoudend, maar ambitieloos en hapklaar. U weze gewaarschuwd.