‘Wij hadden het mooiste gebouw van Pepinster’
David Alexandre zegt dat hij bakker werd ‘om plezier en genot aan de mensen te schenken’. ‘Om hen een glimlach te bezorgen met al het lekkers dat wij maken.’ Vier jaar geleden nam hij de bakkerij van zijn ouders over, die haar op hun beurt van hun ouders hadden overgenomen en dertig jaar hadden uitgebaat. In november had Alexandre de zaak nog vernieuwd, vertelt hij, ‘met een investering van 250.000 euro’. Hij toont een filmpje van hoe de zaak eruitzag, met een houten achterwand en een toog in lichte pastelkleuren.
Net nu Pepinster meer dan ooit nood heeft aan dat genot en die glimlach, rest van zijn bakkerij in het hart van de gemeente niet meer dan een zwarte leegte vol modder. Dinsdagmiddag wierp Alexandre eigenhandig zijn koeltoog op de stoep, waar die door zware vrachtwagens werd opgehaald en afgevoerd. ‘Welke dag is het vandaag precies?’ vroeg hij. ‘In mijn hoofd draait alles door elkaar, ik ben helemaal in de war. Ça fait mal.’
Papierwerk
‘Ik zeg niet dat alles kapot is, maar veel zal het toch niet schelen. Vooral de diepvriezers en de ovens betekenen hoge kosten – de grootste tot 85.000 euro. Oké, die was al twintig jaar oud, maar hij zou nog eens twintig jaar zijn meegegaan.’ Hij is goed verzekerd, zegt Alexandre, en toch is hij bang voor wat hij zal kunnen krijgen. ‘Maandag is hun expert een eerste keer langsgekomen en die begon meteen te discussiëren. In ons atelier is een hele muur weggeslagen, waardoor het dak op palen rust. Die expert vroeg of dat niet al langer zo was. Ze zoeken manieren om niet te moeten betalen.’
‘Vandaag probeer ik al onze verliezen te becijferen’, zegt Alexandre op woensdagochtend, met zijn gele sportschoenen diep in de modder. ‘Op basis van oude facturen en mijn geheugen moet ik opschrijven wat er allemaal in onze kelder lag: van fruit en bloem tot melk.’ Al dat papierwerk, terwijl hij nog lang niet bekomen is van de schok van het water, valt hem zwaar. ‘Ik hoop dat de bank tenminste de afbetaling van de lening zal opschorten’, zegt hij.
‘Wij hadden het mooiste gebouw van heel Pepinster. Voor onze taart en koffiekoeken kwamen de mensen van heel ver. Ik wil zo graag herbeginnen. Al het nodige materiaal opnieuw kopen en onze bakkerij snel heropenen. Ze is al decennia in onze familie. Dat kan niet stoppen.’ Ingenieurs stelden alvast gerust: het gebouw is stabiel en kan blijven staan.
Mooier en sterker
De jonge bakker stuitert tussen verdriet en vreugde. Als alles goed gaat, wordt hij volgende week voor het eerst vader. Zijn vrouw Anne-Laure Lavergne bracht de afgelopen dagen hoogzwanger door in hun huis op ongeveer een kilometer van de bakkerij. ‘Daar valt de schade mee, maar we zitten er ook zonder elektriciteit en verwarming. Ik hoop dat dat in orde is voor ons kindje geboren wordt – zodat hij of zij de eerste dagen zorgeloos en in veiligheid kan doorbrengen.’
Intussen blijft Alexandre hoopvol. ‘Mijn vrouw en ik leven nog en dat is het belangrijkste. Die muren kunnen we heropbouwen – nog beter dan ze waren. We zullen Pepinster mooier en sterker maken dan het al was.’
‘Ik hoop dat we weer elektriciteit hebben voor ons kindje geboren wordt’
David Alexandre Bakker