‘Bonen uit blik zijn een hemels goed geworden’
VOEDSELSCHAARSTE Overal in Oekraïne werken inwoners moedig samen om de geslonken voedselvoorraden op te vangen.
‘Vroeger verkocht ik mijn schapenvlees aan een delicatessenzaak in Kiev, nu geef ik het gratis weg aan de inwoners van Horodnia, op zo’n dertig kilometer van hier’, zegt Roman Makukhin (45) aan de telefoon vanuit Senkivka. Daar heeft Makukhin een boerderij, ongeveer 50 kilometer ten noorden van Kiev bij het drielandenpunt tussen Oekraïne, Wit-Rusland en Rusland. ‘In tegenstelling tot miljoenensteden als Kiev of Charkov wonen in Horodnia maar 10.000 mensen. Zij kunnen overleven omdat alles lokaal geproduceerd wordt. Andere boeren geven hun eieren of meel weg,’ zegt Makukhin. ‘Maar ik weet dat de echte tragedie zich niet hier afspeelt.’
Sinds de invasie van Oekraïne hebben Russische troepen cruciale wegen en bruggen gebombardeerd, waardoor het in sommige steden, als Marioepol en Berdyansk, bijna onmogelijk geworden is om voedsel te leveren. De werkelijkheid die Makukhin over het platteland schetst, is inderdaad optimistischer dan wat Maksym Kirichenko (23) beschrijft.
Geen verse groenten
De twintiger verhuisde tien dagen voor de invasie vanuit Cherson naar Charkov voor zijn werk als IT’er. ‘Hier zijn bonen uit blik een hemels goedje geworden. Brood en vlees of verse fruit en groenten zijn bijna op’, zegt Kirichenko. ‘Maar ik heb het geluk dat mijn werk ons helpt door cash te geven. In de supermarkten kun je niet meer met de kaart betalen omdat er een netwerkprobleem is. Mensen wachten uren aan een bankautomaat – als die al functioneert. En dan lopen ze nog het risico dat het cash geld op is’, zegt Kirichenko. ‘Bovendien zijn alleen nog grote supermarkten open. Daar worden alle voorraden verzameld. Vanuit andere steden brengen grote winkelketens zoals
Auchan, via particulieren of met eigen vrachtwagens, nieuwe voorraden binnen. Maar wie om eten durft te gaan, moet gemiddeld vier uur lang wachten om binnen te kunnen. En dat terwijl in Charkov een avondklok geldt vanaf 18 uur ’s avonds tot 6 uur ’s morgens en de winkels overdag maar vier uur open zijn.’
Maria Banko
En toch blijft Kirichenko hoopvol. ‘Als ik kijk naar hoe iedereen voor elkaar in de bres springt, sta ik versteld van de vrijgevigheid van de Oekraïners. Het maakt me trots. In alle steden helpt iedereen die kan. Het lijkt wel alsof alles van bovenaf gecoördineerd wordt, maar dat is helemaal niet het geval. Elk individu doet dit op eigen initiatief’, zegt de twintiger.
Ook Elena en Dmytro Borysov hebben niet lang getwijfeld. Het duo beheert tachtig restaurants in alle districten van Kiev. ‘Na twee dagen gesloten te zijn, besloten ze om op dag drie opnieuw te openen’, vertelt pr-manager Maria Banko. ‘De bedoeling was om alle voorraden – suiker, olie en pasta – te verdelen onder de inwoners van Kiev. Maar ons personeel stelde zelf voor om warme maaltijden te serveren. Nu maken we dagelijks 5.000 maaltijden klaar voor soldaten, ouderen, kinderen in ziekenhuizen en artsen’, zegt Banko.
‘Restaurantuitbaters geven de sleutels van hun zaak vrijwillig af en zeggen “neem maar alles wat je nodig hebt”’
‘Ongelooflijk verenigd’
‘De hulp die we krijgen, is onvoorstelbaar. Restaurantuitbaters die hun huizen niet kunnen verlaten omdat hun straten geblokkeerd zijn, geven hun sleutels vrijwillig af en zeggen “neem maar alles wat je nodig hebt”. En dat terwijl de competitie gigantisch was voor de invasie. Een ander voorbeeld: we vonden niemand die aandurfde om in de straten van Kiev maaltijden rond te brengen. Tot een jonge vrouw die met een Smart rijdt, zich moedig kandidaat stelde. Producenten van elders bieden hun vlees- en visproducten gratis aan. We krijgen elke dag berichten van onbekenden die willen helpen. Het is onbeschrijflijk hoe verenigd we geworden zijn.’
PRmanager