De notaris uw vriend
‘Hoe rijker mensen zijn, hoe vaker ze schenken’, zei erenotaris Guillaume Roberti de Winghe in De notaris, een nieuw programma met Phara de Aguirre als interviewster. Die verdomd hoge successierechten, weet u wel. Of er dan logischerwijze veel schenkingen gebeuren in notarisgezinnen, kwamen we evenwel niet te weten. Zoals bekend zijn notarissen grootverdieners onder de vrije beroepen. Trage en zelfs overbodige grootverdieners bovendien, volgens hun critici. Maar die kritische vragen bleven uit in de eerste aflevering. Laten we zeggen dat Phara de Aguirre het voorlopig bij een aangename kennismaking met het beroep hield.
In de eerste aflevering werd het verschil tussen stad en platteland uitgespeeld, met als twee belangrijkste getuigen: Bruggeling Frank Depuyt, 35 jaar notaris in Sint-JansMolenbeek, en Katrien Champagne, een 38jarige boerendochter die notaris werd in het landelijke Linter. Met Depuyt haalde Phara herinneringen op in Molenbeek, waar hij vroeger notaris was. Hij zag vanaf de jaren 80 witte mensen hun huizen steeds vaker verkopen aan mensen van kleur. De buurt beviel hem erg. Maar op zijn 61,5 (dat halfje was blijkbaar te belangrijk om niet te vermelden) stopte hij als notaris. ‘Ik kon het niet meer aan’, zei hij. ‘Die mails … Dat kwam maar binnen.’ Toch wipt Depuydt nog geregeld binnen bij het vroegere notariaat. Hij mag dan geen aktes meer tekenen, hij doet nog graag de uitleg voor cliënten en hij werkt af en toe als plaatsvervangend vrederechter – gratis dan nog.
Notaris Champagne komt bij haar klanten, vaak landbouwers, dan weer meestal thuis om hun zaken te bespreken. Zoals bij het landbouwersgezin van Joeri. Hij had een stukje grond, grootmoeder had nog wat en zijn moeder ook. Een successieplanning was aan de orde. Als moeder en grootmoeder aan Joeri zouden schenken, geven ze maar tien procent af aan de staat. En toen kwam er onverwacht een sekstip van Champagne: ‘De beste successieplanning die je kunt hebben, is veel kinderen maken. Want over hoe meer personen je het kunt spreiden, hoe minder successierechten je in totaal betaalt.’
Moederlijke raad had ze ook voor het koppel Ief en Greet, die een kind verwachten. ‘Het ergste is samenwonen en niets doen’, zei Champagne met de ernst van iemand die de diagnose van een vieze geslachtsziekte aankondigde. Iets doen was dan een testament opmaken, trouwen of wettelijk samenwonen.
Omer, een landbouwer op rust die als enige zoon de familieboerderij had overgenomen, wou dan weer niets doen voor een van zijn zussen, die hij nooit meer zag. Al zijn bezittingen moeten naar zijn jongste zus gaan. ‘Gaan ze dat niet erg vinden?’, vroeg Champagne diplomatisch. Maar Omer bleef bij zijn besluit. Het werd een schenking. Ergens in Limburg werd gisteren een landbouwersdochter erg blij gemaakt, en eentje erg boos.
Kritische vragen bleven uit in de eerste aflevering. Phara de Aguirre hield het bij een aangename eerste kennismaking met het beroep