Dans, anders zijn we verloren
Al een paar maanden beeld ik me in hoe ik, enkel door te dansen, gruwelijkheden kan stoppen. Gewoon door niet meer stil te staan. Heel simpel eigenlijk. Je zal wel denken: die Lisa Weeda is gek, maar beeld het je eens in. Sterker nog, doe maar even mee. Sta op, terwijl je dit leest. Denk aan een ritme, aan een opzwepende beat of baslijn die tegen je buik en borstkas duwt. Rek en strek, begin met voorzichtige passen. Twijfel niet. Beweeg.
Denk: elke stap die ik maak, houdt een kogel tegen. Elke pas die ik uitvoer, elke move op de beat, voorkomt een inslag in een gebouw, voorkomt dat een clusterbom in een woonwijk ontploft. Elke pas voorkomt dat een soldaat een huis binnendringt waar een jonge vrouw zich onder het bed heeft verstopt, elke pas voorkomt dat hij haar vindt, dat hij met de loop van zijn machinegeweer de dekens van het bed haalt, het matras oplicht, haar ziet liggen onder de lattenbodem en zegt: trek je kleren uit, het is dit of de kogel, jij mag kiezen.
Dans. Zet lossere stappen, voel de denderende bass door je lijf stromen. Denk aan het punt waarop de muziek het overneemt. Denk aan alle gelukzalige momenten waarop je met je vuisten in de lucht pompte op een festival, of in een kroeg. Gooi je armen in de lucht.
Dans op het geluid van de tegen een bootje klotsende golven op de Middellandse
Zee. Duw je heupen naar links en naar rechts, doe het nog eens, zorg dat het bootje niet zinkt. Dans voor iedere huilende vader die op een station zijn vrouw en kinderen uitzwaait omdat die moeten vluchten. Dans voor de vrouw die om de hoek van jouw huis in een portiek op een ongedekte matras in een vochtige slaapzak slaapt, dans zodat zij een dak boven haar hoofd zal krijgen.
Dans voor het meisje dat een nieuw leven wil opbouwen, ver van haar verwoeste geboortegrond, maar compleet vast komt te zitten in een bureaucratisch systeem waar geen touw aan vast te knopen is. Stamp op de grond voor de jongen met de goede baan, die vanwege zijn huidskleur steeds aangehouden wordt als hij in zijn eigen auto zit.
Tanz, tanz. Sonst sind wir verloren, zei de wereldberoemde choreograaf Pina Bausch eens. Houd die zin in je achterhoofd. Dans en zwijg, dans en denk: ik ben een mens, net als jij. Dansen kunnen we allemaal, het kent geen taal, het kent geen grenzen, het heeft alleen lichamen die bewegen nodig. Voel dat je zweet, dat je spieren verzuren. Voel hoe moe je bent. Dans. Knik met je hoofd op het ritme van alles wat je niet redden kan, maar waar je ook niet zwijgend naar mag kijken. Dans. Dans dans dans. Zorg dat je nooit meer stilstaat.