Sammy Mahdi, maak werk van slimme regularisaties

Leerstoelhouder ‘Religie, Conflict en Vrede’, verbonden aan de Faculteit Theologie en Religiewetenschappen (KU Leuven), woordvoerder van Sant’Egidio

ARBEIDSMARKT Jan De Volder hoopt dat de nieuwe voorzitter van de CD&V, als christendemocraat, zal ijveren voor een vlottere arbeidsmigratie.

Toegegeven, ik mag Sammy Mahdi best. Hij is snedig, dynamisch, behendig, charismatisch. Hij heeft tact maar ook ruggengraat. Hij spreekt vlot maar kan luisteren. Hij kent de stad maar heeft oog voor de noden van het platteland. Hij is perfect tweetalig. Hij blijkt moedig, want hij is bereid om een zichtbare en electoraal dankbare regeringspost op te geven voor een onzekere toekomst als voorzitter van een partij op drift. Als iemand de slabakkende christendemocratie weer smoel en slagkracht kan geven, dan is hij het. Ik wens hem alle succes.

Als staatssecretaris voor Asiel en Migratie heeft hij ongetwijfeld zijn verdiensten. En zijn minpunten. Dit is niet de plaats voor een globale balans. Er is een punt waar ik fundamenteel met hem van mening verschilde. Dat betreft de aanpak van mensen zonder papieren. Mahdi zette in op een verhoging van de terugkeercijfers. Daarin handelde hij niet anders dan zijn twee voorgangers. Hij plande meer gesloten centra. Ook hier meer van hetzelfde. Hij wilde ontzag afdwingen met een heel principiële houding. Zo werden de hongerstakers met een kluitje in het riet gestuurd.

Daensisme

Veel zoden bracht het niet aan de dijk. Niet in de feiten. Die hele terugkeerindustrie is duur en inefficiënt. Terugkeercijfers, gedwongen of vrijwillig, omhoog krijgen, blijkt geen eenvoudige opdracht. Ook electoraal leverde het hem niet veel op. Anders dan zijn voorgangers op die post voert hij de politieke populariteitslijstjes niet aan. Nogal logisch, het electoraat dat een hard beleid genegen is, zit allang bij partijen rechtser op het spectrum. Misschien verwachtten mensen iets anders van een christendemocraat, zeker een die met het Daensisme schermt? Iets met barmhartigheid, mededogen, rechtvaardigheid?

Er is volgens mij ruimte en draagvlak, zowel bij de christendemocratische achterban als in de bredere samenleving, voor een andere, pragmatischer en menselijker aanpak van de problematiek van mensen zonder papieren. Zeker in deze tijden van schrijnende schaarste op de arbeidsmarkt. Er zijn zoveel oningevulde vacatures, niet alleen voor hooggespecialiseerde functies, maar ook voor gewone jobs. De Lijn vindt geen chauffeurs meer, er ontbreken 4.000 truckers, de zorgsector krijgt ook eenvoudige functies niet meer ingevuld, de horeca en de amusementssector schreeuwen om nieuwe medewerkers ...

Zou het nu zo onverstandig zijn om die twee problematieken aan elkaar te koppelen? Geef mensen zonder papieren, die aangeven dat ze in een van deze jobs kunnen en willen werken, de kans om zich te bewijzen. Geef hun een verblijfs- en arbeidsvergunning van een jaar. Indien ze na een jaar niet aan het werk zijn, werk dan een terugkeertraject uit. Indien ze werken, ver

Anders dan zijn voorgangers voert Sammy Mahdi de populariteitslijstjes niet aan. Nogal logisch, het electoraat dat een hard beleid genegen is, zit allang bij partijen rechtser op het spectrum