‘Mag ik je peuken?’ Lees ik dat goed, stad Gent?
Gent herstartte vorige week een opvallende campagne tegen sigarettenpeuken. De slagzin? ‘Mag ik je peuken?’: een zinspeling op seksuele straatintimidatie. In grote, felgekleurde letters besmeuren deze woorden de binnenstad: een klap in het gezicht voor Flinta*-mensen die maar al te vaak met seksueel geweld te maken krijgen. Een mes in de rug voor de vele Gentse slachtoffers van seksueel geweld, waarvoor de stad zo vaak in opspraak kwam afgelopen najaar. De vele beloftes van het stadsbestuur over de preventie van seksueel geweld komen nu bijzonder hypocriet over. Van een inclusieve en veilige openbare ruimte is geen sprake.
De ‘Mag ik je peuken?’-campagne trekt de aandacht, zoveel staat vast. Slachtoffers voelen zich telkens onveilig, vies, ongesteund, bespot. Hun ervaringen worden gecommercialiseerd en straatintimidatie wordt genormaliseerd. Schepen Bram Van Braeckevelt (Groen) meldde mij per email dat hij de campagne niet zou aanpassen, aangezien er minder sigarettenpeuken op de grond belanden. Nochtans vertelde hij ook dat die slagzin bewust niet in de horeca of onderwijscontext zal worden gebruikt. Met andere woorden: de schepen geeft het laakbare karakter van zijn campagne toe, maar weigert die te wijzigen wegens haar efficiëntie. Ik zag mijzelf dan ook genoodzaakt om klacht in te dienen bij het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen.
Sinds wanneer is zinspelen op seksuele intimidatie de enige effectieve methode tegen afval? Sinds wanneer is afvalpreventie belangrijker dan het vermijden van seksueel geweld, dan het beschermen van slachtoffers en het bewaren van hun waardigheid? Stad Gent begaat hiermee een enorme flater, die niet enkel bekritiseerd wordt door tientallen burgers, maar ook binnen Groen zelf kritiek oogst. En terecht. Het commercialiseren van seksuele straatintimidatie is onaanvaardbaar en illegaal. Dit is geen stad om trots op te zijn.