Van kamermeisje in Ibis-hotel tot Frans parlementslid
Rachel Keke is een opvallende nieuwkomer in het Franse parlement. Het kamermeisje dat 22 maanden lang staakte voor betere arbeidsvoorwaarden, wil de stem zijn van de stemlozen.
Dinsdag was als een eerste schooldag voor de 577 Franse parlementsleden. Ze mochten al eens een kijkje nemen in het halfrond waar ze de komende jaren zullen zetelen. Op elke eerste schooldag is er altijd iemand die de show steelt. In Parijs was dat Rachel Keke (48). Dansend liep het vers verkozen Kamerlid richting de poort van de Assemblée nationale, omgeven door een leger journalisten. Kopstukken van haar partij, La France Insoumise, vlogen haar om de hals en kusten haar geëmotioneerd op het voorhoofd. Ze is nu al de ster van de Assemblée.
Rachel Keke komt niet uit het niets. Toen ze als kamermeisje in een Ibis-hotel in Parijs op de barricaden klom, werd ze het gezicht van de strijd voor betere lonen en arbeidsvoorwaarden in die sector. Samen met haar collega’s voerde ze 22 maanden strijd tegen de grote Accor-hotelgroep. In ‘Dur Dur Ménage’ bezingt Kekes man, de Ivoriaanse zanger Bobbyodet, het helse ritme waartegen ze kamers moeten poetsen en het gebrek aan respect dat ze daarvoor krijgen.
De kamermeisjes haalden hun slag thuis. Zowat al hun eisen werden ingewilligd: maaltijdcheques, meer tijd en minder kamers, een pauze van 20 minuten, betaalde overuren en katoenen werkkleren. Keke, geboren in Abidjan (Ivoorkust) en op haar 26ste naar Frankrijk gekomen nadat een militaire staatsgreep de president Henri Konan Bédié ten val had gebracht, stond versteld van wat je in Frankrijk kunt bereiken door je stem te laten horen. ‘Als je in Afrika je rechten opeist, word je ontslagen of krijg je klop van de politie!’
Minister van Sport geklopt
Diep onder de indruk van haar strijd, stelde Eric Coquerel van La France Insoumise haar voor om in de politiek te stappen. ‘Zij is wat ik noem een massaleider. Ze heeft iets dat aantrekt, is sterk en heeft het hart op de tong.’ En zo kwam Keke zondag in haar kiesdistrict tegenover Roxana Maracineanu te staan. De voormalige zwemkampioene was Macrons minister van Sport en riep op tot een ‘republikeins front’ tegen haar tegenstandster. Ze plaatste haar zo op dezelfde lijn met uiterst rechtse politici tegen wie zo’n front gevormd zou moeten worden.
Links Frankrijk stond op z’n kop. ‘Wanneer de Rachel Kekes van deze wereld de toiletten van je hotelkamer schoonmaken, roep je niet om een republikeins front’, haalde partijgenoot François Ruffin uit. Maracineanu excuseerde zich en zei dat ze verkeerd begrepen was. Het front was niet tegen Keke gericht, maar tegen het uiterst linkse programma van de Nupes. Keke klopte Maracineanu met 177 stemmen verschil.
Haar collega’s in het Ibis-hotel zien haar niet graag vertrekken. ‘Ze zeggen me dat ze verdrietig zijn omdat ik er niet meer zal zijn. Maar ik zeg hen dat ze blij moeten zijn, want zij zijn degenen die ik in het parlement ga vertegenwoordigen’, zegt Keke, die belooft om eerst en vooral de poetsvrouwen van het parlement een bezoekje te zullen brengen.
Steun voor Assad en Le Pen
Maar hoge bomen vangen veel wind. Amper twee dagen na haar overwinning vonden tegenstanders berichten die Keke op een oud Facebookprofiel postte. Zo deelde ze de tekst ‘De hele wereld moet Bashar (al-Assad) steunen tegen de criminele roofdieren die de VS, Frankrijk en Engeland zijn’. Daarbij stonden een foto van de Syrische president en een stempel van de neofascistische groep Bastion Social. Op die Facebookpagina deelde ze ook propaganda voor Marine Le Pen, tonen screenshots op de extreemrechtse website Fdesouche.
Keke wil niet reageren. Ze is een vechtster, zegt ze zelf. Ze zal het nodig hebben. Nadat Caroline Fiat (ook LFI) het in 2017 van zorgkundige tot parlementslid had geschopt, kreeg ze van een aantal collega’s in het halfrond de bijnaam Bac -2, waarmee ze doelden op het feit dat ze ongeschoold is. ‘Het is niet omdat ik een kamermeisje ben dat ik me minder voel dan een politicus die een master heeft. We streden tegen de Accorgroep, die miljarden heeft, terwijl ik 1.000 euro per maand verdiende’, haalt Keke de schouders op.
Ze is niet de enige nieuwkomer met een niet-klassiek profiel in het parlement. Een bioboerin, een gepensioneerde postbode, een appelboer, een zeevaarder en een huisvrouw maken het Franse halfrond heel wat diverser.
Jolien De Bouw
‘Zij is wat ik noem een massaleider. Ze heeft iets dat aantrekt, is sterk en heeft het hart op de tong’
Eric Coquerel La France Insoumise