‘Mijn anonimiteit is te waardevol om ze op te geven’
INVADER
Net als collega Banksy, met wie hij geregeld optrekt op zoek naar ’s werelds beste muren, bewaakt Invader zijn anonimiteit nauwgezet. Een interview kan, maar via e-mail.
‘Op 18 wist ik niet goed wat ik met mijn leven moest. Ik hield van tekenen en fotograferen, dus werd het de kunstschool. Mijn ogen en geest gingen er open voor de kunst, haar geschiedenis, spelers en stromingen. De graffitibeweging vond ik te Amerikaans en te veel geënt op hiphop, terwijl ik liever rock hoorde. Door een gelukkig toeval bracht ik mijn eerste mozaïek op straat aan. Zo kwam ik toch nog bij de streetart uit.’
Watbiedtdestraatumeerdaneenatelier?
heb zelf ook nooit eerder zoveel van deze werken samen gezien. Het is fantastisch.’
Ubezoektuweigententoon-stellingengraagincognito.Waarom?
‘Het is een van de voordelen van anoniem zijn. Ik kan me ongezien onder de bezoekers mengen en hun reacties zien. In Brussel ben ik het zeker ook van plan. Er zijn straatkunstenaars die hun anonimiteit opgeven zodra ze erkenning krijgen. Maar daarvoor vind ik ze te waardevol. Ik heb helemaal niets met persoonlijkheidscultus.’
Vanbewakingscamera’stotmobieletelefoons:camera’szijnoveral.Wordthetmoeilijkeromongezienmetstreetartbezigtezijn?
‘Vooral anoniem blijven is moeilijk, nu om het even wie beelden van je kan maken en binnen enkele seconden de wereld kan rondsturen. Ik ben er extreem voorzichtig door geworden. Bewakingscamera’s vrees ik
‘Anoniem blijven is moeilijk, nu om het even wie beelden van je kan maken en de wereld kan rondsturen. Ik ben er extreem voorzichtig door geworden’