‘Misschien kan ik zondag nog eens een tijdrit rijden?’
Als ronderenner nog wisselvallig, als tijdrijder altijd op de afspraak: Remco Evenepoel (22) reed op het BK in Gavere de rest op een hoopje. Alweer een hokje afgevinkt op het palmares en op naar de volgende mijlpaal. ‘De regenboogtrui is een heel groot doel.’
Remco Evenepoel stak gisteren met kop en schouders boven de rest uit. Een kleine halve minuut voorsprong op nummer twee Yves Lampaert en thuisrijder Victor Campenaerts moest op plaats drie meer dan anderhalve minuut prijs geven.
Evenepoel deed het met ‘negatieve splits’: hij legde de ronde steeds sneller af. Van 13’31’ naar 13’27’ en de laatste ronde zelfs in 13’24’. Goed ingedeeld, wil dat zeggen. ‘Ik heb vooral een heel egale tijdrit gereden’, gaf hij zelf aan. ‘Vrij perfect eigenlijk.’
Het grootste moment van animositeit kwam er na anderhalve kilometer, toen de drinkbus van Evenepoel op een verkeersdrempel uit de houder wipte. In een temperatuur van net geen dertig graden moest hij zo dik 33 kilometer rijden zonder drinken. ‘Ik dacht: dit gaat hem vandaag weer niet worden. Maar na twee, drie kilometer kon ik het loslaten. Ik heb gefocust op mijn Garmin (wattagemeter,
Lotte Kopecky opnieuw zonder discussie de beste
Met een demonstratie is Lotte Kopecky woensdag voor de vierde keer op rij naar de Belgische tijdrittitel geknald. De renster van SD Worx zette in Gavere al bij het eerste tussenpunt een kanontijd neer en die lijn trok ze onverstoord door. Aan de finish had ze een dikke minuut voorsprong op de tweede, Shari Bossuyt. Britt Knaven hield amper één seconde over op Sara Van de Vel en mocht als derde mee het podium op.
‘Ik ben zeer tevreden’, trapte Kopecky achteraf een open deur in. ‘Ik had bij het eerste tussenpunt al zeventien seconden voorsprong, dus het zat meteen goed. Daardoor moest ik minder risico nemen in mijn bochten en kon ik wat herstellen onderweg.’ Vier nationale titels op rij, het wil maar niet wennen voor de Ronde van Vlaanderen-winnares. ‘Het blijft toch altijd speciaal om de beste van België te zijn.’
De driekleur van het tijdrijden hangt dus weer in Kopecky’s kast, zondag kan daar die van de weg bijkomen. Aan de kust in Middelkerke kan ze na haar wegtitels in Anzegem (2020) en Waregem (2021) een drie op drie halen.
Net als vorig jaar gaat ze voor de dubbel.
‘Ik wil mijn titel verlengen, al zal het niet gemakkelijk worden. Ik sta er zondag alleen voor, want ik zal geen ploeggenoten hebben. Ik zal dus moeten afwachten hoe de koers verloopt en zorgen dat ik aandachtig ben. Maar ik kan op verschillende manieren winnen: in een massasprint of met een klein groepje. Dat geeft vertrouwen.’ (ld, blg) red.). Niet op mijn droge mond.’
Het is dit jaar vaak geschreven: er bestaat een nieuwe Evenepoel die mentaal stabieler door het leven gaat. Al gaan overwinningen nog altijd gepaard met de grote emoties. Op het podium nam hij gisteren zelf de microfoon om zijn familie te bedanken en haalde hij er ook nog zijn valpartij in Lombardije bij, ondertussen meer dan anderhalf jaar geleden. ‘Dat mag niet vergeten worden’, aldus Evenepoel. Omgekeerd hakken tegenslagen er kennelijk minder zwaar in. De Ronde van Zwitserland viel tegen bergop, maar ondanks die teleurstelling won hij wel de afsluitende tijdrit. En vijf dagen later is hij nu ook Belgisch kampioen tegen de klok. ‘Er zijn nog altijd tegenslagen, maar ik blijf ik in mezelf geloven’, aldus Evenepoel.
Zelfzeker is hij zeker en vast: toen een journalist suggereerde dat na de Europese titel van 2019 en de Belgische titel straks ook de wereldtitel in het tijdrijden moet volgen, ging Evenepoel helemaal akkoord: ‘Ik wil de drie truien binnenhalen, ja. Daar ben ik heel fanatiek mee bezig. Ik heb er nu twee. De regenboogtrui is een heel groot doel.’
Zondag voor de dubbel
Ook over het aanstaande BK op de weg van komende zondag volgde nog een kwinkslag met de typische Evenepoel-branie. Op het vlakke parcours van Middelkerke is hij normaal kansloos, maar zelf is hij dat nog zo zeker niet: ‘Ik heb vandaag al een goeie tijdrit gereden. Misschien kan ik er zondag nog één rijden? Doet Van Aert niet mee? Wist ik niet, maar dat verandert veel. Dan moet Jumbo-Visma vol meerijden tegen de sprintersploegen. Voor ons is dat goed.’
Zijn uitgesproken ambities wilden zich in het verleden wel eens tegen hem keren, maar ondertussen staat er ook zelfkritiek tegenover. Evenepoel haalde zelf zijn grootste werkpunt aan: ‘Als ronderenner beheers ik het tijdrijden nu heel goed. Het komt erop aan om aan het klimmen te werken. Daarin is de Vuelta de volgende stap.’
Vraag is of Evenepoel binnen de Quick-Step-ploeg in de juiste omgeving zit om zich maximaal te ontplooien. Na de tegenvallende Ronde van Zwitserland zou zijn ‘entourage’ daar niet langer van overtuigd zijn, zo stond deze week in de krant. Een bericht dat Evenepoel niet tegensprak, maar wel nuanceerde. ‘Zoals de ploeg geduldig is met mij, moet ik ook geduldig zijn met hen. Patrick heeft me
Remco Evenepoel altijd gezegd dat 2022 een overgangsjaar zou zijn. Volgend seizoen is er met de nieuwe hoofdsponsor (Soudal, red.) meer budget. Waar dat naartoe zal gaan? Naar alles: stages, omkadering, het medische. We kunnen veel leren van Jumbo-Visma, Bora of Ineos. Alleen is het niet gemakkelijk om daar veel inside information over te krijgen.’
Met een contract tot eind 2026 is een breuk tussen Quick-Step en Evenepoel sowieso nog niet voor direct. De Belgische tijdrittitel bevestigt dat ze wel degelijk het beste in elkaar naar boven kunnen brengen. ‘Dat doet me het meest plezier’, besloot Evenepoel. ‘Op een technisch parcours hebben we met de hele ploeg een heel mooie prestatie neergelegd.’
‘Ik wil de drie truien, daar ben ik fanatiek mee bezig. Ik heb er nu twee, het WK is een heel groot doel’