Voor de allerliefste juf en meester

Het einde van het schooljaar betekent voor veel ouders en jongeren een zoektocht naar een attentie voor de leerkracht. Maar wat krijgen juffen en meesters? En hoe blij zijn ze ermee?

Lieve mevrouw directeur,

We hebben er zes jaar samen iets moois van gebakken, jij zal voor altijd in mijn hartje blijven plakken. Daarom wil ik je deze koekjes en een leuke foto schenken, zodat je af en toe nog eens aan mij mag denken.

Net voor de start van de langverwachte zomervakantie, worden leerkrachten op veel scholen bedankt voor hun inzet, passie en geduld. Ouders groeperen zich in Whatsappgroepjes, schuimen webshops af die handig inspelen op het momentum, of nemen een stekje uit de tuin. Kinderen slaan aan het knutselen en het rijmen.

‘Elk jaar opnieuw word ik daar gelukkig van’, zegt Caroline De Vriendt, directeur van lagere school Hollebeek in Temse. Ze kreeg onder meer het bovenstaande gedichtje met zelfgebakken koekjes. ‘Ik krijg altijd kippenvel van kinderen en ouders na zes jaar leren en zorgen.’

Het gamma aan attenties, cadeautjes of verwennerijen lijkt onuitputbaar. ‘De koppen kan ik opstapelen’, lacht ze. ‘En alcohol of chocolade blijven populair.’ Toch merkt ze een evolutie. ‘Er wordt de laatste jaren meer gepersonaliseerd. Vroeger kreeg je gewoon een fles wijn. Vandaag wordt daar een foto of een gedichtje op gekleefd.’ Geen woordspeling wordt daarbij onbenut gelaten. Dit jaar kreeg ze een muntplantje ‘voor een uitmuntende directeur’, vorig jaar een houten schoenlepel ‘om sterk in de schoenen te staan’.

Meester Stijn (Van der Biest, 32) uit het zesde leerjaar ziet ook dat er meer wordt samengelegd. ‘De kinderen weten ondertussen dat ik graag snoep, graag ga shoppen en dat ik fan ben van actie. Ik krijg de laatste jaren vaak bonnen die ouders samen hebben gekocht.’

Ook de directeur merkt dat leerlingen en ouders hem goed kennen. ‘Ik heb in mijn bureau een kleine serre’, zegt De Vriendt. ‘Maar ik slaag er niet om planten in leven te houden. Geregeld krijg ik daarom een valse plant of een orchidee cadeau.’

Uit een belronde blijkt al snel dat ook in andere scholen de klassiekers blijven. In veel leraarskamers staan bloemen in emmers te wachten om mee naar huis genomen te worden. Wijn en chocolade worden in dank aangenomen. ‘Meestal zijn het kaartjes, pralines of bloemen’, zegt aardrijkskundeleerkracht Natasja Vissenaekens (37) van SintLudgardis in Oudergem.

Toch komen al snel bijzondere verhalen boven. ‘Soms is er iets speciaals’, zegt Vissenaekens. Een leerling met een topsportstatuut gaf haar een ketting nadat de leerkracht ’s avonds en in het weekend les had gegeven. ‘Een jongen kwam met z’n vader naar het oudercontact na een heel moeilijk jaar. Een uur later kwam hij terug. Hij had tien lavendelbloemen geplukt en er een strikje rond gedaan. Op een briefje stond: “Bedankt voor alles wat u deed”. Dat hij daarvoor terugkeerde, ontroerde me.’

Grand cru jaar

Uitzonderlijk is er zelfs een grand cru jaar, erkennen de meeste leerkrachten. ‘Op de laatste schooldag van 2016 had iedere kleuter plots een roos bij’, zegt Annelies Clyncke (31), kleuterjuf in het stedelijk onderwijs in Aalst. ‘De ouders hadden ook samengelegd voor een kastje vol mooie cadeaus, met onder andere een parfum. Het was de mooiste en meest emotionele 30ste juni ooit.’ De band met de ouders en kinderen was uniek. ‘Ik gaf toevallig in de tweede én de derde kleuterklas les aan hen. Het was een groep waar ik cognitief veel mee kon doen. Sommige ouders zijn in die twee jaar tijd vrienden geworden.’

Marie-Jeanne Vandyck

Ook 2020 zal ze nooit vergeten. ‘Ik kreeg toen 24 dozen pralines. Ik moet blijkbaar een duidelijke hint gegeven hebben, waar ik een beetje spijt van had.’

De belangrijkste tip die de leerkrachten meegeven: cadeautjes kopen is geen wedstrijd. ‘Het is niet de bedoeling om elkaar de loef af te steken’, zegt Marie-Jeanne Vandyck (65). Op 1 oktober gaat ze met pensioen. Ze heeft zeventien jaar jongeren met een rugzakje opgeleid tot winkelhulp in Buso Kids Hasselt. ‘Zolang het maar cadeaus zijn waar gevoel in zit.’

Meer zelfs: de waarde van het cadeautje zegt weinig over hoe waardevol het is. ‘Ik krijg van mijn leerlingen de prachtigste zelfgemaakte Loombandjes. Soms zijn het stekjes van planten uit de tuin’, zegt Vandyck. ‘Ik heb ooit eens de helft van een knuffeldoekje gekregen. Het knuffeltje was oud en gerafeld, de jongen was ermee opgegroeid. Om dan de helft cadeau te krijgen: daar kan niets tegen op.’

Erkenning en dankbaarheid komen soms ook pas veel later. Valerie Van Wynsberghe (40), leerkracht Nederlands in de eerste graad in Assebroek, kreeg dit jaar een brief van een dertigjarige oud-leerling. ‘Hij had nagedacht over wie een positief effect had gehad in zijn leven. Hij bedankte me dat ik hem de juiste kracht had gegeven.’ Als leerling had hij haar al een handdoekje gegeven met daarop ‘voor de allerliefste juf’. Dat weet ze nog goed. ‘Hij was een verschrikkelijk moeilijk kind’, lacht ze. ‘Ik zei: je was beter en beetje flinker geweest dit jaar.’

Caroline De Vriendt

Haar bureau is ondertussen een klein museum, vertelt ze. Er ligt een zware kei met ‘Voor een keitoffe juf’ (uit haar eerste jaar voor de klas), een klein engelvleugeltje in goud (‘een heel mooi en fijn gebaar van een moeilijke groep’) en een jutezakje met ‘#jufNederlands: ze heeft meer geduld dan zeg maar … iedereen’. En toch raakte de brief haar nog het meest. Compleet onverwacht en op een uitzonderlijk moment. ‘Het zijn drie zware jaren geweest, door corona en de modernisering. Soms denk je: waarom doe ik het eigenlijk nog? En dan komt dit.’ Bij uitbreiding geldt het volgens haar voor alle cadeautjes, hoe klein ook. ‘Een kaartje, filmpje of fles: als leerlingen hun waardering proberen te vertalen, krijg je als leerkracht een goed gevoel.’

Klaas Maenhout

‘Ik kreeg ooit de helft van een knuffeldoekje. Het was oud en gerafeld, de jongen was ermee opgegroeid. Om dan de helft cadeau te krijgen: daar kan niets tegen op’ Leerkracht Buso Kids Hasselt

‘Dit jaar kreeg ik muntplantje “voor een uitmuntende directeur”, vorig jaar een houten schoenlepel “om sterk in de schoenen te staan”’ Directeur lagere school Hollebeek