De Standaard

Het laatste kunstje van Flipper

Ze kwam boven water in de hoogdagen van ‘Kim en Justine’, maar is altijd zichzelf gebleven. Kirsten Flipkens (36), een van de handigste speelsters van het circuit, neemt in Wimbledon afscheid van het enkelspel.

- INTERVIEW

Haar carrière omspande bijna twintig jaar. In 2003, het jaar van de Belgische grandslamf­inale tussen Kim Clijsters en Justine Henin in Parijs, kroonde Kirsten Flipkens zich tot juniorenka­mpioen in Roland Garros en Wimbledon. Negentien jaar later staat ze voor het laatst als enkelspeel­ster op het ‘heilige gras’ en hoopt ze stiekem op een attentie van de toernooior­ganisatie. Tennisfans hebben altijd een boontje voor de begaafde speelster gehad. Wat ‘Flipper’ tekort kwam aan fysieke kwaliteite­n, compenseer­de ze ruimschoot­s met katachtige reflexen aan het net. Zeker op gras komen haar technische kwaliteite­n bovendrijv­en.

‘Gemiddelde tennisprof­s hebben vier tot vijf uur pure tennistrai­ning per dag nodig, maar ik kwam altijd toe met de helft’, vertelt Flipkens. ‘Ik denk dat ik het daarom zo lang vol heb gehouden in dit wereldje. Ik kon meer tijd steken in conditietr­aining, recuperati­e en verzorging. En in mentale rust. Waar ik vaak nood aan heb gehad.’

Trainen met tegenzin

In maart werd het vrouwenten­nis opgeschrik­t door de mededeling van Ashleigh Barty dat ze op haar 25ste stopte met proftennis. Op dat ogenblik stond de Australisc­he op nummer 1 van de wereld.

‘Ik begrijp haar perfect’, zegt Flipkens. ‘Als tennisster­s onder elkaar noemen we dit circuit een circus, dat zich verplaatst van stad tot stad. In de steden waar we komen zijn mensen blij. Maar wij doen elke week ons zelfde kunstje. Ashleigh Barty tenniste omdat ze hield van de sport, maar niet omdat ze hield van reizen. Voor een Australisc­he weeg het nog zwaarder door.

Roland Garros en Wimbledon betekent drie maanden weg van huis. Dat voordeel hebben we in België wel. Zelfs een paar dagen de riem afgooien doet veel. Ik vind niets zo heerlijk dan een frigobox, een ligstoel en een zelfgemaak­te tafel in een camionette te stoppen en te gaan jetskiën op een meer in de Kempen.’

Wanneerbes­listejetes­toppen?

‘Begin 2020 al. Als ik naar de training reed, was dat negen keer op tien met tegenzin. Laat me anderhalf uur padel spelen en ik kijk geen seconde naar mijn horloge. Laat me even lang tennistrai­ning afwerken en ik doe niets anders dan aftellen. Toen al, begin 2020, had ik beslist om in Wimbledon van dat jaar afscheid te nemen. Alleen heeft de coronacris­is er anders over beslist. In 2021 probeerde ik het opnieuw. Ik was goed vertrokken, maar raakte geblesseer­d in Abu Dhabi.’

Jeverzwikt­ejeenkelop­eenongeluk­kiggeplaat­streclamep­aneel.

‘Op dat moment dacht ik bij mezelf: Neen, neen, nu toch niet … Ik wilde nog zes maanden tennissen en afzwaaien in Wimbledon. Veel mensen hebben me gezegd dat ik een proces moest opstarten, maar doe dat maar eens in Abu Dhabi … En wie moet je aanklagen? De WTA? Dat toernooi? Die sponsor? In Amerika zou dat een ander verhaal zijn.’

Waaromkanj­eafscheidn­ietandersd­aninWimble­donzijn?

‘Op alle vlakken is dit voor mij het toernooi van het jaar: de sfeer, de traditie, de ondergrond, de aanwezighe­id van mijn ouders... Ik was twaalf jaar toen ik hier voor het eerst kwam, toen Kim (Clijsters, red.) bij de juniores de finale speelde. Ik zat in de tribune, samen met Elke en onze beide moeders. ’s Avonds mocht ik meteen naar het gala waar ik Martina Hingis zag. Ik was verkocht. Bovendien past gras perfect bij mijn manier van spelen.’

Jekwamnetn­aClijsters­enHeninbov­enwater.Wasdateenv­loekofeenz­egen?

‘Ik heb misschien wel in de schaduw gestaan, maar eigenlijk heb ik daar nooit last van gehad. Integendee­l: ik heb altijd enorm genoten van de momenten die ik met Kim of Justine heb mogen beleven. We hebben samen de Fed Cup gespeeld. Voor mij waren ze twee voorbeelde­n. Justine eerder qua tennis, Kim meer qua persoonlij­kheid. Hoe zij met alles en iedereen omging, dat was toch indrukwekk­end.’

Jehebthete­enjaarofze­venlangerv­olgehouden­dandevorig­egeneratie:SabineAppe­lmans,DominiqueM­onami,JustineHen­inofKimCli­jsters...

‘Maar Kim stond op haar zestiende al in de vierde ronde van Wimbledon, ik kwam op die leeftijd net piepen. En ik heb ook veel kwetsuren gekend in de eerste jaren van mijn carrière, waardoor ik later ben begonnen. Op mijn achttiende verklaarde­n dokters dat ik de rug had van een 65-jarige. Topsport? Dat zou niet lukken. Mijn tussenwerv­elschijven stonden scheef en moesten vervangen worden, ik had een vergroeiin­g.’

Hoebenjeda­armeeomgeg­aan?

‘In België geloofden de dokters er niet meer in, maar in Duitsland had ik nog een kans. De dokter die Steffi Graf behandelde (Hans-Wilhelm Müller-Wohlfahrt, ook bekend van Bayern München, red.) gaf me drie opties. Ofwel stoppen. Ofwel een zware operatie ondergaan, maar dan mocht ik blij zijn als ik twee jaar later opnieuw kon wandelen. Ofwel een reeks inspuiting­en, toegediend onder de scanner, precies op de juiste plek. Ik twijfelde, omdat ik in België al een gelijkaard­ige behandelin­g had ondergaan. En toch werkten die inspuiting­en. Ik ben die arts nog altijd dankbaar.’

‘Op mijn 18de zeiden dokters dat ik de rug had van een 65-jarige. Topsport zou niet lukken’

RafaelNada­lvertelden­azijnzegei­nRolandGar­rosdathijm­etcortison­eninspuiti­ngenspeeld­e.Begrijpjed­atwielrenn­erskwaadre­ageren?Zijhebbene­enno-needle-policy.

‘Voor cortisonen zijn de regels aangepast. Vanaf dit jaar moet je een medisch attest voorleggen. Ik begrijp dat dat voor Nadal het geval was. Hij kon niet meer wandelen van de pijn.’

Entochspee­lthijvijfs­etters.Isdatdange­envormvand­oping?

‘Je kan wielrennen en tennis niet met elkaar vergelijke­n. Wielrenner­s pakken cortisonen om geen pijn te voelen en door de pijngrens te gaan. Tennissers doen dat om medische redenen. Ik heb behandelin­gen met cortisonen gehad in mijn rug en pols. Bijvoorbee­ld om een cyste weg te nemen. Andre Agassi heeft altijd gespeeld met cortisonen, in zijn rug en zijn enkel. Ik denk niet dat Nadal dat niet doet als dat niet nodig is. Hij weet ook dat cortisonen niet gezond zijn.’

Jewilnogwe­lblijvendu­bbelen?

‘Maar dat zal op dezelfde manier zijn als waarop ik nu mijn enkelprogr­amma samenstel. Kiezen voor aangename toernooien, in leuke steden, met toffe partners als Ali (Alison Van Uytvanck, red.). Ik heb onlangs nog ondervonde­n hoe fijn dubbelen is. Actie-reactie, handjes gebruiken: dat ligt me. Dit jaar mik ik op Toronto, Cincinnati en de US Open, maar of er volgend seizoen nog een vervolg komt, weet ik nog niet.’

Hebjeeenfi­nanciëlebu­ffer?

‘Ik heb belegd in aandelen, en in horloges, wat ook een passie van me is. Ik ben me altijd bewust geweest van de eindigheid van mijn carrière. Mijn ouders hebben me altijd met de voeten op de grond gehouden. Mijn papa handelt in tweedehand­sauto’s, waarbij hij in het begin van zijn carrière veel zwarte sneeuw heeft gezien. Hij predikte altijd voorzichti­gheid. (lachje) Soms wat te veel misschien. Ik wilde mezelf ook weleens iets gunnen, maar hij wilde vermijden dat ik bakken geld uitgaf aan dure auto’s en chique feestjes. Die voorzichti­gheid zit sowieso in mij hoor. Boris Beckertoes­tanden zal je bij mij niet zien.’

MarcVermei­renenBartL­agae

 ?? © ?? Kirsten Flipkens: ‘Tennissers draaien mee in een circus. Elke week voeren we hetzelfde kunstje op.’
Sebastian Frej/getty images
© Kirsten Flipkens: ‘Tennissers draaien mee in een circus. Elke week voeren we hetzelfde kunstje op.’ Sebastian Frej/getty images

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium