Is ‘alleenstaande’ wel het goede woord voor een ... alleenstaande?
alleenstaande. happy. Dank u, Sex and the city.
Bij de Franstaligen is het nog erger, zei een single vriend me, en hij stuurde drie afgrijzen-emoji’s mee met het woord in kwestie: un isolé. Zo staat het er officieel. Les ‘isolés’ belges les plus taxés au monde lees ik in L’Echo, net zoals columnist Ive Marx dat overigens deze week ook in deze krant poneerde: België is geen land voor alleenstaanden. Un isolé, het klinkt haast als iemand met een ziekte. Of een woord voor iemand die uitzinnig in een isolatiecel zit.
Het is natuurlijk niet omdat het aan de andere kant van de taalgrens nog
erger is, dat wij blij moeten zijn met onze alleenstaande. Beide woorden hebben allebei een gelijkaardige connotatie, die van iemand die buiten de groep valt. Of is het iets wat je er zelf op projecteert?
In het woordenboek valt in elk geval niets terug te vinden van die bijbetekenis. In de Van Dale lees ik bij het vermaledijde lemma:
1. op zichzelf staand:
2. iem. die niet in huwelijks- of samenlevingsverband leeft
Op zichzelf staand, dat klinkt stoer, zelfvoorzienend. Een systeem met
eigen ins en outs. Het heeft ook de bijgedachte van last one standing, de laatste die overblijft terwijl de rest al in de touwen ligt.
Knus of de hel
De op-zichzelfstaanden, dan maar? Geef toe: het klinkt niet. ‘Een woord vinden dat alleen maar duidt op het gegeven van één persoon, zonder enige andere symbolische connotatie, zoals eenzaamheid, lijkt me moeilijk’, poneert een ervaringsdeskundige vriend. ‘Net zoals “het gezin” meer is dan een verwijzing naar “een constructie van meerdere personen”.’ Hij heeft gelijk, denk ik. Naargelang van je eigen ervaring en perceptie lees je ook in het woord gezin allicht ‘knus’ of ‘de hel’.
Misschien is dat het besluit van deze bescheiden denkoefening? Dat woorden de realiteit volgen. En dat woorden het gewicht krijgen dat de realiteit en de beleving van die realiteit oproepen. Wie zich alleen voelt, zal misschien meer aanstoot nemen aan zo’n woord dan wie solo goed in zijn vel zit?
Toch is het niet slecht om een alternatief te verzinnen. Single, vrijgezel, celibatair komen al niet in aanmerking, want je kunt alleenstaande zijn en toch ergens een lief, partner of situatie hebben wonen. Maar misschien is het simpel en moeten we overstappen op alleenwonende. Of solowonende, klinkt mooi met al die o’s.
Wat vindt u? Voelt u als alleenstaande het woord in uw ziel prikken? Heeft u een alternatief? Mail naar lieve.vandevelde@standaard.be.
Volg alle verhalen Uit Het Hart in onze nieuwsapp DS Nieuws.