Spookmaand september
Beleggers haten september, want dat is historisch de zwakste beursmaand van het jaar, met sinds 1896 een gemiddelde koersdaling van 1% voor de Amerikaanse Dow-Jonesindex. Maar dit jaar maakten beleggers het wel erg bont. Met een verlies van 7,25% was het de zwakste septembermaand in twee decennia. De S&P 500 en ‘groeibeurs’ Nasdaq doken nog dieper met een terugval van 8% en 9,1%, zonder de relatief rustige handel van vrijdag erbij gerekend.
Zoals altijd doken de Amerikaanse financiële media in de statistieken om te zien wat oktober zoal deed na zo’n desastreuze septembermaand. Terwijl het in september vaker spookt – de Dow-Jones zakte dertien keer met meer dan 7% – is oktober historisch een rustige maand. Gewoonlijk begint dan zelfs de meest gunstige beursperiode van het jaar, met klimmende beurswinsten tot en met januari. Het beursgezegde luidt: ‘Sell in May and go away, but remember to come back in September.’ Maar beter nog keer je terug in oktober, want dan worden de spoken verjaagd.
Oktober dus. Gemiddeld klom de DowJones dan 0,37%. Maar als september zo diep in het rood ging als dit jaar (-7%), zakte oktober gemiddeld ook 1,51%. Dat is logisch, want als september een verlies geeft van 7% of meer, dan is de kans groot dat de markten in een baissemarkt zitten, een structureel neergaande beurs. Vrijwel alle beurzen noteren nu meer dan 20%
De tienjarige overheidsrente in het VK schoot even naar 5%
1 jaar lager dan begin dit jaar. De aanstokers zijn de obligatiemarkten waar het nog meer spookte dan op de aandelenmarkten. Midden deze week bereikte de Amerikaanse tienjarige obligatierente meer dan 4%. Dat viel samen met de enorme piek die de obligatierente in het Verenigd Koninkrijk de lucht injoeg tot even boven de 5%. Terwijl iedereen zich grote zorgen maakt om inflatiecijfers die in sommige landen (zoals het VK) zelfs de 10% overschrijden, besliste de nieuwe Britse regering doodleuk om de belastingen fors te verlagen. Alsof het land en zijn burgers ook al niet diep in de financiële schulden leven. De Bank of England moest tussenkomen en beloofde dat het opnieuw obligaties zou inkopen, ‘zoveel als nodig’. Daarna kalmeerden de obligatiemarkten wereldwijd.
Maar het is ontluisterend: de centrale banken hebben hun inkoopprogramma’s nog niet in de kast opgeborgen of ze moeten al opnieuw de trekker overhalen van het monetair zwaarste kaliber. De vraag is of die uiterst scherpe renteklim sommigen niet uit evenwicht heeft gebracht. Een groot gevaar van spokende financiële markten is dat ze nog andere spoken wakker maken.
LANGETERMIJNRENTES
NOTERINGEN