Stephan Vanfleteren ‘Glen Hansard’ (2019)
Elke zaterdag toont iemand ons zijn favoriete beeld: het werk dat altijd opnieuw beroert, troost of inspireert. Vandaag:
‘Het klinkt haast oneerbiedig, maar tot voor kort kende ik het werk van Stephan Vanfleteren amper. Ik had nog nooit een expo van hem bezocht, nog geen boek van hem gekocht. Wat misschien niet slecht was voor het stressniveau toen ik recent zélf voor zijn lens mocht gaan zitten. Dat was dan weer het gevolg van een hele resem gebeurtenissen die me bijna doen geloven in het concept synchroniciteit.’
‘Ik leerde de muziek van Glen Hansard een paar jaar geleden kennen via Spotify. Mijn vriendin zei: hier moet je eens naar luisteren. Ik kreeg meteen kippenvel. Toen we niet veel later op roadtrip waren in Engeland, gaf ze me voor mijn verjaardag een concertticket cadeau: Glen Hansard in het Koninklijk Circus. Dat optreden heeft me heel erg geraakt. Het was een van de weinige concerten waarbij ik van het begin tot het einde zat te wenen én te lachen. Elke snaar werd geraakt.’
‘Door mijn handicap, mijn ene been is geamputeerd, zaten mijn vriendin en ik op een bijzondere plek in de zaal, in een soort halve bol. Onze eigen cocon. De tranen kwamen vanzelf. En ook mijn ontzag was groot. Toen de stroom uitviel, ging Hansard vooraan op het podium staan en deed enthousiast voort. Ik had nog nooit zo’n act gezien.’
‘Voor de geboorte van mijn jongste zoon, Elvis, hadden mijn vriendin en ik een thuisbevalling gepland. Ik had een hele playlist samengesteld voor ons, met muziek waar we beiden van houden, om af te spelen tijdens die uren dat ze in bad zou liggen. Maar toen het erop aankwam, zette ik een plaat van Hansard op. Op repeat. Ik weet niet goed waarom, dat gebeurde heel
intuïtief, maar wellicht had het te maken met die intieme momenten die we op dat concert hadden gedeeld.’
‘In die periode waarin we naar dat optreden gingen kijken, was ik net begonnen met opnieuw zelf muziek te maken, na heel lang stil te hebben gelegen. Mijn been was geamputeerd en enkele jaren nadien liep mijn relatie van zestien jaar op de klippen. Daarna leerde ik mijn vriendin kennen en begon ik opnieuw meer te spelen en te schrijven. Mijn vriendin stuurde me naar een huiskamerconcert, waar ik in contact kwam met Steven De bruyn, aan wie ik vroeg om mijn plaat te producen. Toen platenlabel PIAS op mijn pad terechtkwam, brachten zij me in contact met Vanfleteren. Hij sms’te me dat hij geraakt was door de allereerste noten en dat hij de portretfoto voor de hoes wilde maken. Van een stroomversnelling gesproken.’
‘Ik ben van nature veeleer sceptisch en kritisch, maar dit alles maakt dat ik toch anders ben gaan kijken naar toeval. Wellicht zijn het gewoon wij, mensen, die in iets een verhaal zien of willen zien, maar toch: dit beeld van Glen Hansard door de ogen van Vanfleteren staat symbool voor hoe alles voor me in de plooi viel. Synchroniciteit of
toeval, zowel het onderwerp als de maker van dit beeld zijn voor altijd verbonden met het feit dat ik nu, vlak voor mijn vijftigste verjaardag, nog debuteer.’
‘Voor de geboorte van mijn jongste zoon hadden mijn vriendin en ik een thuisbevalling gepland. Ik had een hele playlist samengesteld, met muziek waar we beiden van houden, maar toen het erop aankwam, zette ik de plaat van Hansard op’
Joke Van Caesbroeck
Malvin Moskalez is het alter ego van singer-songwriter Nico Goethals. Zijn debuutplaat, For the beauty kept inside, komt uit op 28 oktober.