‘Ik ben nog zo jong, heb nog zoveel te leren’
Sinds zijn goal in Porto is Antonio Nusa (17) hot. Plots staat hij in alle lijstjes, tussen de allergrootste talenten op deze aardbol. Misschien wel terecht, want bij Club Brugge toonde hij al vlagen van grote klasse.
13 september 2022: een dag die Antonio Nusa nooit zal vergeten. In Porto werd hij de jongste scorende debutant ooit in de Champions League. ‘Een leuk extraatje, maar het was op zich al crazy’, zegt hij. ‘Ik had niet eens verwacht dat ik zou spelen, maar plots stond het 0-3, kreeg ik m’n kans en deed ik er dankzij die prima assist van Casper (Nielsen, red.) nog een goaltje bij. Toen ik in de kleedkamer kwam, heb ik meteen m’n ouders gebeld. Dat doe ik wel vaker, maar dit keer ging het er iets emotioneler aan toe. (glimlacht) Het truitje van die match houd ik ook eeuwig bij.’
Nusa groeide op in Langhus, een klein plaatsje vlakbij Oslo. Hij deed daar niks anders dan voetballen. ‘Heel even heb ik handbal gedaan, competitie ook, maar voetbal was alles voor mij. Op m’n zesde sloot ik me bij een club aan, maar in m’n vrije tijd trainde ik ook nog met vrienden of apart. Op m’n dertiende trok ik dan naar Stabaek, dat de beste opleiding van het land had. Spits, winger, nummer tien: ik heb er overal gespeeld en gescoord – een voorkeur heb ik eigenlijk nog altijd niet.’
Het zat ook in de genen. Joe Nusa (38), zijn vader, verliet Nigeria om zijn voetbalgeluk in Noorwegen te beproeven. Hij had talent, maar kwam niet verder dan tweede klasse. ‘Ik heb hem nog live zien spelen, maar door een knieblessure is hij helaas te vroeg moeten stoppen’, aldus zoon Antonio. ‘Hij was ook wel een snelle spits, dus dat heb ik zeker van hem. Hij is nu mijn grootste fan en is ook altijd de eerste om mijn wedstrijden te analyseren.’
Nigeriaanse roots
Zijn ouders zijn intussen uit elkaar, maar dankzij zijn vader heeft hij dus Nigeriaanse roots, die hij ook omarmt. ‘Ik ben ginder eens op vakantie geweest om meer te weten te komen over de cultuur en zijn verleden’, zegt hij. Maar zelf is hij geboren in Noorwegen en hoewel hij vroeger op training al eens een shirtje van de Super Eagles droeg, gaat zijn voorkeur ook uit naar de Noorse nationale ploeg. ‘Ik zit nu nog bij de U18, maar mijn droom is om in de eerste ploeg te geraken. Samenspelen met Haaland zou de max zijn.’
Ondanks het succes houdt het supertalent de voetjes op de grond. ‘Ik voel me op dit moment zelfs nog altijd geen profspeler. Ik wil grote dingen bereiken, maar ik ben nog zo jong, heb nog zoveel te leren.’ Geen grootspraak dus. Ook niet in de kleedkamer, sommigen noemen hem zelfs verlegen. ‘Ik ben een heel rustige kerel, ja. Er zijn er die veel meer lawaai maken, zoals Clinton (Mata, red.). (grijnst) Maar een mix moet er zijn.’
Bij Stabaek speelde én scoorde hij al op z’n zestiende. In de Noorse eerste klasse maakte enkel Martin Ødegaard (Arsenal) z’n eerste goal nog sneller. Het leverde Nusa meteen interesse op van onder meer Ajax, dat hem zelfs op training kwam bekijken. Maar op 31 augustus 2021, amper een paar maanden na zijn debuut, duwde Club door en haalde het hem voor dik 3 miljoen euro binnen. ‘Ik wist eerst niet goed of ik zo snel moest vertrekken, maar het plaatje klopte.’
Niet evident
In z’n eerste maanden in België had Nusa het wel lastig. ‘Ik werd goed ontvangen, jongens als Noa (Lang, red.) hielpen me enorm, maar het was niet evident om op zo’n jonge leeftijd te verhuizen en mijn familie achter te laten. Kwam daarbij dat ik niet meteen de speeltijd kreeg die ik had verwacht en enkel bij NXT meedeed. Ik zat niet honderd procent goed in m’n vel en worstelde even met mezelf, maar ik kwam er sterker uit. Zodra ik gesetteld was, haalde ik weer m’n normale niveau en kreeg ik mijn kans.’
Met zijn 17 lentes valt er aan studies natuurlijk niet te ontsnappen. Maar in de klas hoeft hij niet te zitten. Hij is ingeschreven in dezelfde Noorse (elitesport)school als Kristian Arnstad (Anderlecht) en regelt alles online. ‘Via internet lessen volgen lukt vanwege de trainingen ook niet echt, dus ik doe vooral veel research op m’n eentje. Ik heb nog twee jaar te gaan. That’s life.’
‘Ik zat niet honderd procent goed in m’n vel en worstelde even met mezelf, maar ik kwam er sterker uit’