Podcasters, sluit de rangen
Blijf met uw fikken af van podcast! Dat kregen we bij De Standaard weleens te horen toen we ons begin 2018 aan de microfoon waagden. Podcasts waren destijds vooral een zaak van kleine, onafhankelijke makers. Volgens het stereotype zitten zij in donkere kelders, de wanden bekleed met eierdozen en oude matrassen. Wij halen de spontaniteit eruit, knippen te veel in onze opnames en we hebben gewoon te veel geld. De charme van het medium – ongedwongen en ongescript – viel in hun ogen weg. ‘Schrijf gewoon uw krant!’, dat was de boodschap.
Wel, onafhankelijke makers, I feel you. Ik heb als presentator van DS Vandaag, samen met de podcastredactie, podcast misschien wat van jullie afgepakt. Maar laten we nu de krachten verenigen. Want in Hollywood weten ze écht niet hoe het in zijn werk gaat.
In de Netflixserie The bold type nemen ze een podcast op in een café. Dat is al niet ideaal qua akoestiek, maar dat de audiobalkjes op het computerscherm niet eens meebewegen met de klank, maakt het nogal knullig. In The big bang theory trekken ze zich niets aan van hun microfoon en praten ze er gewoon helemaal naast. Het ergste geval is Carrie Bradshaw – de rol van Sarah Jessica Parker in Sex & the city. Zij gaat in de sequel And just like that live in gesprek met haar luisteraars, en dan nog met beeld ook. Eerlijk, beste Carrie, dat kun je geen podcast meer noemen. De enige die het goed lijkt te doen is Joaquin Phoenix in C’mon c’mon, maar hij is dan ook een methodactor.
Dat alles klinkt herkenbaar voor mijn schrijvende collega’s. Op hun bureaus liggen geen stapels oud papier en lege sigarettenpakjes zoals in All the president’s men of The French dispatch. Maar dat foute stereotype straalt tenminste heroïek uit. Podcasters daarentegen zien er in films uit als verwende nesten die niet eens weten wat ze doen.
Dus, onafhankelijke makers, laten we samen strijden tegen hoe wij afgebeeld worden in Hollywood. Want podcasters kunnen ook helden zijn.
Podcasters zien er in films uit als verwende nesten die niet eens weten wat ze doen